داروی لوپرامید | موارد مصرف و عوارض قرص و شربت لوپرامید
داروی لوپرامید | موارد مصرف و عوارض قرص و شربت لوپرامید
لوپرامید با کاهش حرکات دستگاه گوارش علائم اسهال را کاهش می دهد.
توجه به این نکته لازم است که اسهال یک سازو کار طبیعی بدن است برای دفع مواد سمی از دستگاه گوارش و ممکن است در اثر شرایط مختلفی اسهال ایجاد شود.
عوامل میکروبی – ویروسی – تک یاخته ای – عوارض دارویی و غذایی و حتی استرس ممکن است باعث بروز اسهال شود.
دلیل اسهال حرکات سریع روده است بنابر این برای برطرف کردن اسهال یا باید عامل آن برطرف شود و یا باید حرکات گوارشی را کاهش داد.
کاهش حرکات گوارشی می تواند بالقوه خطرناک باشد چون ممکن است بدن نتواند سموم خطرناک را دفع کند و با حبس عامل ایجاد کننده اسهال در واقع مواد سمی وارد جریان خون شود.
بنابر این تشخیص علت اسهال موضوع بسیار مهمی است که نیاز به معاینه دقیق توسط پزشک دارد و تجویز داروی ضد باکتری – ضد ویروس و یا ضد آمیب بر عهده پزشک است.
مصرف لوپرامید بدون بر طرف کردن علت بیماری فقط با کاهش حرکات دستگاه گوارش دفع مایعات بدن را کاهش می دهد.
لوپرامید بیشتر در اسهال مسافرتی کاربرد دارد وباید مطمئن باشیم که علت اسهال میکروبی یا ویروسی نباشد.
همچنین در کرامپ های شکمی و روده تحریک پذیر مصرف می شود.
در صورت وجود اسهال خونی و یا اسهال همراه با تب نباید لوپرامید استفاده شود
اگر اسهال ۴۸ ساعت پس از مصرف لوپرامید برطرف نشده باشد باید به پزشک اطلاع دهید.
عوارض احتمالی لوپرامید
این دارو ممکن است باعث نفخ- خشکی دهان یبوست و سرگیجه شود.
توصیه های لوپـرامید
در صورت احتمال اسهال میکروبی و یا آمیبی مصرف لوپرامید ممنوع می باشد
مصرف لوپرامید در کودکان کمتر ۶ سال حتما باید تحت نظر پزشک متخصص اطفال باشد.
لوپرامید در مقایسه با دیفنوکسیلات عوارض کمتر و اثر بخشی بیشتری دارد.
موارد مصرف لوپرامید
لوپرامید یک آنالوگ سنتتیک اوپوئید است که تحرک روده را مهار می کند و هم چنین باعث کاهش ترشحات معده روده ای می شود.
به صورت خوراکی تحت عنوان داروی ضد اسهال در درمان کمکی اسهال حاد و مزمن کاربرد دارد و جهت کاهش حجم دفعی در کلوستومی و یا ایلئوستومی کاربرد دارد.
در اسهال حاد دوز معمول آغازین آن در بالغین ۴ میلی گرم هیدروکلرید لوپرامید است که با بعد از هر نوبت مدفوع شل با ۲ میلی گرم دیگر تا حداکثر ۱۶ میلی گرم در روز پیگیری می شود.
دوز معمول روزانه آن ۶ تا ۸ میلی گرم است.
در انگلستان برای کودکان زیر ۴ سال توصیه نمی شود و دوزهای پیشنهادی برای کودکان با سن بالاتر به قرار زیر است:
۴ تا ۸ سال، ۱ میلی گرم ۳ یا ۴ بار در روز تا ۳ روز،۹ تا ۱۲ سال، ۲ میلی گرم ۴ بار در روز تا ۵ روز.
در آمریکا در مورد کودکان کمتر از ۲ سال توصیه نمی شود و دوز آغازین در مورد کودکان ۲تا ۵ سال یک میلی گرم ۳ بار در روز می باشد.
در اسهال مزمن دوز معمول آغازین بالغین ۴ تا ۸ میلی گرم در روز در دوزهای تقسیم شده می باشد که از ۱۶ میلی گرم در روز نباید تجاوز کرد.
در صورت عدم بهبود بعد از حداقل ۱۰ روز و با دوز ۱۶ میلی گرم روزانه، تجویز بیشتر سودمند نمی باشد.
لوپرامید همچنین به شکل پیش دارو یعنی اکسید لوپرامید تجویز می شود که در مسیر گوارشی به لوپرامید تبدیل می شود و در اسهال حاد با دوز ۲ تا ۴ میلی گرم آغاز می شود و بعد از هر مدفوع شل با یک میلی گرم تا حداکثر ۸ میلی گرم در روز پیگیری می شود.
فارماکوکینتیک لـوپرامید
حدود ۴۰% دوز تجویزی از مسیر گوارشی جذب می شود که تحت مسیر اول متابولیسم کبدی قرار می گیرد و از طریق صفرا در مدفوع دفع می شود.
مقدار کمی از دفع از طریق ادرار رخ می دهد. نیمه عمر حذف آن نیز حدود ۱۰ ساعت می باشد.
عوارض جانبی لوپرامید
آثار جانبی حاصل از آن عبارتند از:
درد شکمی، نفخ، حالت تهوع، یبوست، خشکی دهان، سرگیجه، خستگی، واکنش های افزایش حساسیت و راش های پوستی.
همچنین با فلج روده و به ویژه در نوزادان و کودکان کم سن و سال مرتبط است و باعث مرگ می شود.
در مصرف بیش از اندازه کاهش فعالیت سیستم عصبی مرکزی دیده می شود که کودکان به آن حساس ترند و در درمان این عارضه از هیدروکلرید نالوکسان استفاده می شود.
تداخلات دارویی لوپرامید
این دارو با Co- trimoxazole تداخل دارد که تجویز همزمان آنها موجب افزایش میزان زیست دستیابی لوپرامید می شود چرا که مسیر اول متابولیسم کبدی آن را مهار می کند.
دارو های هم گروه لوپـرامید
بیسموت سیترات
دیفنوکسیلات
آلومینیوم هیدروکساید
قابل استفاده در بارداری:
با مطالعات حیوانی شواهدی دال بر خطرناک بودن این دارو مشاهده نشده است.
مطالعات انسانی به اندازه کافی در دست نیست.
نظرات