بیوگرافی ابوالفضل پورعرب + مصاحبه و ناگفته های زندگی خصوصی او

بیوگرافی ابوالفضل پورعرب + مصاحبه و ناگفته های زندگی خصوصی او

امروز به بهانه حضور ابوالفضل پورعرب در برنامه دورهمی مهران مدیری، بیوگرافی و عکسهای این بازیگر را به همراه آخرین مصاحبه وی را قرار داده ایم که در ادامه این مطلب میتوانید بخوانید

بیوگرافی ابولفضل پورعرب

ابوالفضل پورعرب (زاده ۴ آذر ۱۳۴۰ در تهران) هنرپیشه تئاتر، سینما، تلویزیون، ایران است.

وی فارغ‌التحصیل بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشسرای هنر است. او تا کنون سه بار ازدواج کرده و دارای سه فرزند می‌باشد. از آخرین همسرش آناهیتا نعمتی (بازیگر) جدا شده و از او داری یک فرزند دختر است. پورعرب در تمام آن سال‌های دهه طلایی دوران بازیگری‌اش پرکار بود و فعال، تا جایی که بعضاً سالی سه یا چهار فیلم روی پرده داشت. با عروس روی پرده درخشید و فیلم‌های خوب بعدی‌اش یکی بعد از دیگری روی پرده می‌رفت. وی در سال ۱۳۶۹ با بازی در فیلم «عروس» به شکل حرفه‌ای وارد سینما شد و به عنوان چهره اول فیلم‌های دهه ۷۰ نقش‌های زیادی بازی کرد.

ابولفضل پورعرب و نیکی کریمی در فیلم عروس

وی به دلیل سرطان ۳۰ دی ماه ۱۳۸۹ در بیمارستان بهمن تهران بستری شد و تحت درمان قرار گرفت و پس مدت‌ها خانه نشینی در مراسم تجمع هنرمندان برای محکومیت اهانت به پیامبر اسلام در برابر دوربین رسانه‌ها قرار گرفت. در روز دوشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۲ محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور وقت ایران از ابوالفضل پورعرب در منزل پدری وی واقع در جنوب تهران به صورت سرزده عیادت کرد.

نخستین کار حرفه ای پور عرب در سینما دستیار کارگردانی فیلم دزد و نویسنده در سال ۱۳۶۴ است. در بازیگری هر چند نخستین بار در نقش کوتاهی در فیلم زخمه ظاهر شد، اما ورود حرفه ای او به عرصه بازیگری در سینما را باید از ۱۳۶۹ و بازی در فیلم عروس برشمرد. وی به عنوان جوان اول فیلم‌های دهه ۷۰ نقش‌های زیادی را بازی کرده‌است.

همسران ابوالفضل پورعرب :

ابوالفضل پورعرب تاکنون ۳ بار ازدواج کرده است . آخرین همسر او آنا نعمتی از بازیگران زن بود که مدتها قبل از هم جدا شدند و طلاق گرفتند.

عکسهای رایکا پورعرب دختر ابولفضل پورعرب و آنا نعمتی

رعنا پورعرب دختر بزرگ ابوالفضل پورعرب و پوریا پورعرب از همسران سابق او است و حاصل ازدواج ابوالفضل پورعرب و آنا نعمتی فقط یک دختر به نام رایکا پورعرب می باشد.

عکس رعنا پورعرب دختر بزرگ ابولفضل پورعرب که خانم آنا نعمتی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده بود

عکسهای پوریا پورعرب پسر ابولفضل پورعرب

فیلم های سینمایی ابولفضل پورعرب

عروس (بهروز افخمی، ۱۳۶۹)
قربانی (رسول صدرعاملی، ۱۳۷۰)
نرگس (رخشان بنی اعتماد، ۱۳۷۰)
آواز تهران (کامران قدکچیان، ۱۳۷۰)
رابطه پنهانی (جهانگیر جهانگیری، ۱۳۷۱)
مهاجران (مهدی صباغ زاده، ۱۳۷۱)
سؤظن (کاظم معصومی، ۱۳۷۱)
دو روی سکه (محمد متوسلانی، ۱۳۷۱)
نیش (همایون اسعدیان، ۱۳۷۲)
چهره (سیروس الوند، ۱۳۷۴)
بهشت پنهان (کامران قدکچیان، ۱۳۷۳)
در کمال خونسردی (سیامک شایقی، ۱۳۷۳)
بی‌قرار (مجید قاری‌زاده، ۱۳۷۳)
مرضیه (اسفندیار شهیدی، ۱۳۷۳)
مردی شبیه باران (سعید سهیلی، ۱۳۷۵)
قاصدک (قاسم جعفری، ۱۳۷۵)
حماسه قهرمانان (جمشید حیدری، ۱۳۷۶)
غریبانه (احمد امینی، ۱۳۷۶)
باد و شقایق (سیدضیاءالدین دری، ۱۳۷۷)
جوانی (مجید قاری‌زاده، ۱۳۷۷)
مردی از جنس بلور (سعید سهیلی، ۱۳۷۷)
عشق کافی نیست (مهدی صباغ زاده، ۱۳۷۷)
معصوم (داوود توحیدپرست، ۱۳۷۷)
دستهای آلوده (سیروس الوند، ۱۳۷۸)
رقص شیطان (اسماعیل براری، ۱۳۷۸)
زندانی ۷۰۷ (حبیب‌الله بهمنی، ۱۳۷۸)
تو را دوست دارم (عبدالله باکیده، ۱۳۷۹)
همسر دلخواه من (افشین شرکت، ۱۳۷۹)
تیک (اسماعیل فلاح پور، ۱۳۸۰)
به خاطر سوگند (سیدرحیم حسینی، ۱۳۸۴)
چند می‌گیری گریه کنی (شاهد احمدلو، ۱۳۸۴)
پسران آجری (مجید قاری‌زاده، ۱۳۸۵)
مجنون لیلی (قاسم جعفری، ۱۳۸۶)
سربلند (سعید تهرانی، ۱۳۸۶)
دلواپسی (بهمن گودرزی، ۱۳۸۷)
زمهریر (علی روئین‌تن، ۱۳۸۹)
سایه‌های موازی (اصغر نعیمی، ۱۳۹۳)
کاناپه (کیانوش عیاری، ۱۳۹۵)

 

سریالهای ابولفضل پورعرب

سال	عنوان مجموعه	سمت	کارگردان	توضیحات
۱۳۹۵	روزهای بی‌قراری	بازیگر	کاظم معصومی
۱۳۹۰	وضعیت سفید	بازیگر	حمید نعمت‌الله
۱۳۸۸	آخرین سرقت	بازیگر	محمدحسین حقیقی
۱۳۸۷	جاده در دست تعمیر	بازیگر	حسین تبریزی
۱۳۸۶	یک وجب خاک	بازیگر	علی عبدالعلی‌زاده
۱۳۸۵	زیرزمین	بازیگر	علیرضا افخمی
۱۳۸۴	تا غروب	بازیگر	محمد بنایی
۱۳۸۲	عروس	بازیگر	پویان طایفه
۱۳۸۱	همراز	بازیگر	سامان مقدم	نویسنده سید سعید رحمانی
۷۹–۱۳۷۸	مسافر	بازیگر	سیروس مقدم
۱۳۷۶	تنهاترین سردار	بازیگر	مهدی فخیم‌زاده

تئاتر
فعالیت در تئاتر را از سال ۱۳۵۹ آغاز کرد و در نمایش‌های مختلف بازی کرد. کارگردانی خسیس مولیر در تالار وحدت (تالار رودکی) (۱۳۸۲)

آخرین مصاحبه ابولفضل پورعرب را در زیر بخوانید

ابوالفضل پورعرب که به‌تازگی در برنامه‌ی «سی‌وپنج» با فریدون جیرانی مصاحبه کرده است، در این گفت‌وگو خود را متولد اول تیر ۱۳۴۰ در محله‌ی شاه‌عبدالعظیم تهران و فرزند سوم یک خانواده‌ی فرهنگی معرفی کرد و درباره‌ی ورودش به عرصه‌ی هنر گفت: اولین فیلمی که دیدم «سنگام» بود اما با «سلطان قلبها» عاشق سینما شدم.
پدرم اجازه نمی‌داد عکس فردین را روی دیوار بچسبانم چون موافق سینما و تئاتر نبود و خیلی مخالفت می‌کرد. بعدها گفت برو دنبال موسیقی و من رفتم دانشسرای هنر و در سال‌های بعد تخصص سینما و تئاتر را انتخاب کردم.

او ادامه داد: در دبیرستان تئاتر کار می‌کردم و به واسطه‌ی همین با محمود استادمحمد آشنا بودم و از طریق او به گروه کارگردانی یک نمایش معرفی شدم و سال ۵۹ اولین کار حرفه‌ای‌ام را به نام «مأموریت حساس» در سالن چهارسوی تئاترشهر بازی کردم.
سال ۶۰ کارمند تلویزیون شدم و تا سال ۶۴ در صداوسیما دستیار کارگردان بودم.
اصلاً به سینما فکر نمی‌کردم چون شنیده بودم محال است و پتانسیل خاص خود را می‌خواهد که حتماً ما نداریم!

پورعرب درباره‌ی ورودش به عرصه‌ی تصویر توضیح داد: بهروز افخمی در سریال «میرزا کوچک‌خان» یک نقش به من داد .
یک روز که از مقابل تئاترشهر رد می‌شدم، دژبان جلوی من را گرفت و من یک کارت پایان خدمت قلابی نشانش دادم اما استعلام کردند و من مجبور شدم به سربازی بروم! بعدها در نمایش «حاکم یک‌شبه» در سالن اصلی تئاترشهر بازی می‌کردم که بهروز افخمی دوباره من را پیدا کرد و بعد از صحبت‌های زیاد نقش را در آوردم و برای فیلم «عروس» ۳۰ هزار تومان قرارداد بستیم.
انتظار این بازتاب فیلم را نداشتم و اصلاً به شهرت فکر نمی‌کردم و اساساً دوست نداشتم مشهور باشم.

فریدون جیرانی پورعرب را «اولین ستاره‌ی مرد در سینمای پس از انقلاب ایران» خطاب کرد و او پاسخ داد: اگر ما واقعاً این‌قدر مهم بودیم و این‌قدر در جامعه بازتاب داشتیم، لااقل در بیمارستان باید سری به ما می‌زدند؛ سرطان که شوخی نیست. این خیلی مهم است.
من نباید الان بازی نکنم. بازی نمی‌کنم مگر این که کار دوستانم باشد. نه این که پیشنهاد نشود و قصه‌ای نخوانم اما آن شیرینی و عطشی که در دلم بود دیگر نیست. به همین راحتی باید به اینجا برسد که یکی بگوید معتاد است و دیگری بگوید ایدز گرفته!؟ هیچ‌کس هم حمایت نکند و آقای ضرغامی هم نیاید بیمارستان ما را ببیند؟! ما که از پایین باهم آمدیم بالا در تلویزیون. مانده‌ام که ما چه گناهی کرده‌ایم! در تیزرها که نگاه می‌کنیم یک قطعه عکس از من نیست.

عکس از دوران بیماری

این اولین برنامه‌ی غیرزنده‌ است که اعتماد کردم در آن حضور پیدا کنم. شبکه‌هایی که آن طرف هستند روان‌تر از ما کار می‌کنند و بچه‌ها بلند می‌شوند و می‌روند. آیا در ایران آبرو می‌ماند برای ما اگر همه بروند؟

پورعرب درباره‌ی دوران بیماری خود و وضع فعلی سلامتی‌اش هم گفت: سرطان من سرطان اثنی عشر بود که با شکستگی جناق سینه‌ام شروع شده بود اما خوش‌خیم بود و الان حل شده است اما من از نظر روحی زجر سرطان بدخیم را کشیدم.
وقتی پشت پنجره‌ی اتاقت مثل یک میمون در قفس می‌ایستند و می‌خندند تو نمی‌توانی چیزی بگویی، ناچار می‌شوی یک روزنامه هم به شیشه بچسبانی و ارتباطت با دنیای آن طرف هم قطع می‌شود.
برادرم یک دسته گل و یک جعبه شیرینی آورده بود که اگر کسی به عیادتم آمد از آنها پذیرایی شود اما هیچ‌کس نیامد. واقعاً ما این‌قدر بد بودیم؟ اینقدر برای جامعه مضر بودیم؟! خیلی عجیب است!

او همچنین گفت: من خیلی نگران بودم که نگویند پول جمع کنید! آن زمان «وضعیت سفید» را کار می‌کردم که -نه آنها آمدند و نه هیچ‌کس دیگر- وقتی به بیمارستان پول سپردم فقط نگران این بودم که این حرف زده نشود که پول جمع کنید! مثل آقای فتحی خدابیامرز که به خاطر یک میلیون و ۲۰۰هزار تومان در بیمارستان مانده بود! خیلی بد است به جایی برسی که بگویی این‌همه کارکردیم اما دریغ…
مردم پشت در بیمارستان بودند اما همکاران من هیچ‌کدام نیامدند. مرگ ما را هم در اخبار سراسری تلویزیون اعلام کردند و بعد می‌خواهند با یک عذرخواهی ساده سر و ته قضیه را هم بیاورند.

عکسهای ابوالفضل پورعرب

 

    

 

 

ابولفضل پورعرب در سریال شهرزاد