بیوگرافی و عکس های بهرنگ علوی بازیگر

0

بیوگرافی و عکس های بهرنگ علوی بازیگر

بیوگرافی بهرنگ علوی

بهرنگ علوی در یکم فروردین ۱۳۵۹ در بیمارستان آزادی تهران به دنیا آمد.  وی فوق دیپلم نقشه‌کشی با کامپیوتر دارد، و فارغ‌التحصیل بازیگری از اولین دورۀ فارغ التحصیلان مؤسسه فرهنگی – هنری کارنامه است. او از کودکی به بازیگری علاقۀ وافری داشت و بازیگری را از تئاتر مدرسه آغاز کرد.

در نوجوانی با ایفای نقش در یک تئاتر مدرسه ای، بهترین بازیگر منطقه ۶ آموزش و پرورش و استان تهران شد. علوی، در سال ۱۳۷۰، برای تئاتر «آدمک چوبی»، به کارگردانی جهانگیر طاهری، انتخاب شد و بر روی صحنه تئاترِ سالن قشقائی در مجموعۀ تئاترشهر پای گذاشت. بهرنگ علوی اولین تجربۀ کار تصویری را با مجموعه برنامه‌های دوربین مخفی به کارگردانی امیرحسین قهرائی آغاز کرد.

پس از چند سال وقفه به دلیل ادامۀ تحصیل، مجدداً به تئاتر بازگشت و توانست از محضر اساتیدی چون محمد رحمانیان، حمید امجد، مهتاب نصیرپور، پرویز پرستویی، آتیلا پسیانی، رؤیا تیموریان، پانته آ بهرام، و حبیب رضایی بهره برد. علوی، پس از این دوره، به انجمن سینمای کوتاه پیوست و در چند فیلم کوتاه جشنواره ای بازی کرد. به واسطۀ نقش آفرینی در فیلم‌های کوتاه، برای فیلم عیار ۱۴ انتخاب شد و با ایفای نقش در تنها یک سکانس از آن فیلم، وارد عرصۀ سینما شد.

بهرنگ علوی برای بازی در این فیلم نامزد نقش مکمل مرد از سی و یکمین دورۀ جشنوارۀ فیلم فجر شد، و برای بازی در تئاتر «زبان اصلی» (رسول کاهانی)، دیپلم افتخار بازیگری مرد را از سی و چهارمین دورۀ جشنوارۀ تئاتر فجر از آن خود کرد.

بهرنگ علوی

فعالیتهای غیر از بازیگری بهرنگ علوی

بهرنگ علوی علاوه بر بازیگری، به عکاسی، نویسندگی و طراحی مد نیز اشتغال دارد. وی همچنین سفیر حمایت از کودکان کار و زنان بدسرپرست و بی سرپرست، و نیز برگزارکنندۀ گالری‌ها و بازارچه‌های خیریه است. علوی در ورزش‌های شنا، اتومبیلرانی، یوگا و بیلیارد تبحر دارد. تیم مورد علاقۀ او یوونتوس، و بازیکن ایرانی مورد علاقۀ او در رشتۀ فوتبال احمدرضا عابدزاده است.

بهرنگ علوی، در روزهایی که شهرت کمتری داشت، در جریان دیدار خداحافظی عابدزاده برابر بایرن مونیخ، در ورزشگاه آزادی حضور داشت. او در حالی که تصویر عابدزاده را در دست داشت، در قاب عکاسِ نادر داودی جای گرفت؛ بازنشر این عکس پس از یک دهه، سوژۀ جذابی برای رسانه ها رقم زد.

خانواده بهرنگ علوی

وی تنها فرزند یک خانوادۀ سه نفره است. پدر او فرهنگی بازنشسته و از مدیران آموزش و پرورش، و مادرش از مدیران شرکت مخابرات است.

بهرنگ علوی

همسر بهرنگ علوی

به گفته خودش : اگر من شغل آزاد داشتم و می‌خواستم عادی زندگی کنم در ۳۷ سالگی دارای همسر و فرزند بودم و مثل خیلی از آدم‌ها زندگی می‌کردم اما همه این‌ها را بخاطر هدفم به تاخیر انداختم

فیلم شناسی بهرنگ علوی

سینمایی

دشمن زن (کریم امینی، ۱۳۹۶)
رفتن (نوید محمودی، ۱۳۹۵)
سد معبر (محسن قرایی، ۱۳۹۵)
امکان مینا (کمال تبریزی، ۱۳۹۴)
لانتوری (رضا درمیشیان، ۱۳۹۴)
مرگ ماهی (روح‌الله حجازی، ۱۳۹۳)
دربند (پرویز شهبازی، ۱۳۹۱)
نگران نباش سارا (علیرضا امینی، ۱۳۹۲)
ندارها (محمدرضا عرب، ۱۳۸۸)
چند روز بعد (نیکی کریمی، ۱۳۸۵)
دیشب باباتو دیدم آیدا (رسول صدرعاملی، ۱۳۸۳)
سوگ آینه‌ها (۱۳۸۲)

سریال‌ها

سریال بی قید و شرط

هشت و نیم دقیقه (شهرام شاه حسینی، ۱۳۹۵)
معمای شاه (محمدرضا ورزی، ۱۳۹۴)
قفسی برای پرواز (یوسف سیدمهدوی، ۱۳۹۰)
نردبام آسمان (محمدحسین لطیفی، ۱۳۸۸)

بهرنگ علوی

تئاترها

زبان اصلی (رسول کاهانی، خرداد و تیر ۱۳۹۴)
دریازدگی (عباس جمالی، شهریور ۱۳۹۴)
تِرن (حمیدرضا آذرنگ، بهمن و اسفندماه ۱۳۹۵)
زبان اصلی (رسول کاهانی، اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۶)
دی روز (خرداد ۱۳۹۶)

جوایز و افتخارات بهرنگ علوی

نامزد نقش مکمل بازیگری مرد در سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم «دربند» به کارگردانی پرویز شهبازی
برندۀ دیپلم افتخار بازیگری مرد از سی و چهارمین دوره جشنواره تئاتر فجر برای نمایش «زبان اصلی» به کارگردانی رسول کاهانی
نامزد بازیگری برای سریال هشت و نیم دقیقه در جشن حافظ سال ۱۳۹۶

بهرنگ علوی

گفتگو با بهرنگ علوی

به دنبال قصه و نقش خوب هستم

بهرنگ علوی در پاسخ به این پرسش که فعالیت در کدام یک از مدیوم های سینما، تئاتر و تلویزیون را ترجیح می دهد، با بیان اینکه کار در همه مدیوم ها دوست دارد، گفت:در گذشته شکل آثاری که به مخاطب ارائه می شد، تقریباً دسته بندی خاصی داشت؛ به عنوان مثال بسیاری از بزرگان و اساتید دو یا سه نسل قبل از ما هنوز معتقدند تئاتر بهترین مدیوم برای بازیگر است. برای آنکه آن زمان فضاهایی مثل کارگاه آزاد در تئاتر وجود داشت که توانست بازیگران بزرگی را به جامعه هنری تحویل دهد و با وجود اینکه در آن دوره امکانات تئاتر خیلی کمتر از امروز بود، اما بسیار قدرتمند بود.

او ادامه داد:امروز دیگر فاصله میان سینما و تلویزیون خیلی کم شده است. زمانی بود که در سینما فیلم هایی با پروداکشن های بزرگ به اکران درمی آمد که تماشای آنها در تلویزیون خالی از لطف بود؛ اما از زمانی که دوربین ها به فضای داخلی خانه ها آمد و قصه ها در فضای بسته روایت شد، دیگر چندان فرقی میان فیلم و سریال وجود ندارد. امروز دیگر بسیاری از فیلمسازان بزرگ ما هم مثل آقای فرهادی و آقای شهبازی، اکثراً قصه هایشان را در فضاهای بسته روایت می کنند.

بهرنگ علوی که معتقد است «در حال حاضر هر سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون برای بازیگر لازم است»، یادآور شد:بسیار از این بابت خوشحالم که سعی کرده ام در هر کدام از این مدیوم ها حتی برای یک بار هم که شده، به اندازه کافی جذب مخاطب داشته باشم. به طور کلی در پیشنهادهایی که در هر سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون دارم، اول از همه دنبال قصه و متن خوب و بعد نقش خوب هستم و گارد خاصی هم نسبت به هیچ کدام از این سه ندارم؛ چون به هر حال هر سه آن ها بازیگری است

با «هشت ونیم دقیقه» مخاطبان سریال های ماهوراه ای را جذب کردیم

بهرنگ علوی با بیان اینکه «در حال حاضر جذب مخاطب در تلویزیون خیلی سخت شده است»، گفت:از بازخوردهای مخاطبان برای سریال «هشت ونیم دقیقه» متوجه شدیم که بسیاری از مخاطبان سریال های ماهواره ای جذب این سریال شده اند. کسانی که طرفدار جدی سریال های ترکیه ای هستند، بار دیگر با سریال «هشت ونیم دقیقه» مخاطب رسانه ملی شدند. این سریال توانست در قالب داستان های موازی به موضوعات مختلفی همچون بخشش، انتقام، ارث، عشق و قضاوت های زودهنگام را که به مسأله روز جامعه هم تبدیل شده است بپردازد که هر کدام پیام هایی هم برای مخاطبان داشتند.

او درباره نحوه حضور خود در سریال «هشت ونیم دقیقه» یادآور شد:همیشه دوست داشتم با شهرام شاه حسینی (کارگردان مجموعه «هشت ونیم دقیقه») کار کنم و این اولین باری بود که او اعتماد کرد و به من پیشنهاد داد که خیلی از این بابت خوشحال هستم. چراکه شهرام شاه حسینی به خوبی مدیوم تلویزیون را می شناسد و اصولاً سریال های او در تلویزیون با استقبال مخاطبان مواجه بوده است. به نظرم سریال «هشت ونیم دقیقه» هم برای تلویزیون در بحث سریال سازی و هم برای شهرام شاه حسینی به لحاظ کارگردانی در تلویزیون، با بلوغ همراه بوده است.

بهرنگ علوی با بیان اینکه «در حال حاضر اکثر مردم مخاطبان سریال های ماهواره ای هستند»، اظهار کرد:به طور کلی سریال های طنز می توانند به راحتی در قسمت های نخستین جذب مخاطب داشته باشند؛ اما برای یک سریال ملودرام خانوادگی آن هم در شبکه دو سخت است که به این میزان از جذب مخاطب برسد. خوشبختانه محتوای اولیه و پایه اولیه سریال «هشت ونیم دقیقه» درست بود که در مراحل بعدی هم به تکامل رسید.

خوشبختانه محتوای اولیه و پایه اولیه سریال «هشت ونیم دقیقه» درست بود که در مراحل بعدی هم به تکامل رسید.بازیگر سریال «معمای شاه» ادامه داد:آقای شاه حسینی سرصحنه همه سکانس ها و بازی ها را بررسی می کرد و در نهایت با گپ و گفت به آن سکانس دلخواه می رسیدیم؛ حتی در برخی مواقع با توجه به محتوای هر سکانس و پیشنهاد شهرام شاه حسینی بداهه بازی می کردیم و به همین خاطر هم بود که برخی از سکانس ها واقعی و طبیعی از آب درمی آمدند. این هم موضوعی است که از بازخوردهای مخاطبان متوجه شدیم؛ بسیازی از مخاطبان با برخی از سکانس ها و شخصیت ها احساس هم ذات پنداری داشته اند. حتی با من پدری مطرح کرده بود که با دخترش که هم نسل «یلدا» است درباره واقعی بودن عشق «فرزین» بحث می کند.

بهرنگ علوی با بیان اینکه «خیلی از بازخوردهای مخاطبان از ایرانیان خارج از کشور بود»، گفت:این موضوع برای همه ما بسیار جال توجه بود که ایرانیان مقیم خارج از کشور این سریال را دانلود می کنند؛ به شخصه در صفحه شخصی اینستاگرام خودم بازخوردهای زیادی از ایرانیان مقیم خارج دریافت می کردم. خیلی ها به ما می گفتند که بعد از مدت ها یک سریال «اجتماعی» در تلویزیون دیدیم که توانست جذبمان کند. همه این نظرات به نوعی برای همه ما قوت قلب بود.

بهرنگ علوی

«فرزین» ضد قهرمانی بود که به قهرمان تبدیل شد

بهرنگ علوی همچنین درباره شخصیت فرزین در سریال «هشت ونیم دقیقه» به بیان توضیحاتی پرداخت و گفت:به طور کلی ما را تا یک مرحله ای خانواده هایمان تربیت می کنند و از یک جایی به بعد ما محصول تربیت اجتماع هستیم و عقبه هایمان روی سرنوشت ما تأثیر می گذارند. «فرزین» هم شبیه آدم سوخته ای بود که به جای آنکه درمانش کنند، او را در جامعه رها کرده بودند و او هم فقط می خواست خودش را آرام کند. فرزین یک شخصیت منفی نبود، بلکه یک ضد قهرمان بود که در آخر سریال به قهرمان تبدیل شد. مهمترین ویژگی شخصیت «فرزین» این بود که مخاطب در چالش بود تا متوجه شود که بالاخره او عاشق بود یا قصد انتقام داشت. «فرزین» فقط می خواست به شیوه خودش قصاص کند و نه اینکه انتقام بگیرد.

بهرنگ علوی در پاسخ به این پرسش که آیا این احتمال وجود دارد که فصل دوم سریال «هشت ونیم دقیقه» ساخته شود، اظهار کرد:پایان سریال هم به گونه ای بود که انگار «یلدا» هنوز منتظر «فرزین» است تا اگر روزی قرار شد فصل دوم «هشت ونیم دقیقه» ساخته شود، ادامه این مسیر به نوعی مشخص باشد. اگر مردم بخواهند که «هشت ونیم دقیقه» ادامه داشته باشد، این احتمال وجود دارد که برای سال آینده فصل دوم آن تولید شود.

برخی سریال ها با حداکثر بودجه، حداقل جذب مخاطب را دارند

بهرنگ علوی با بیان اینکه سریال «هشت ونیم دقیقه» توانست برای مخاطبان به یک چالش تبدیل شود، اظهار کرد:به نظرم در مرحله اول باید یک نظرسنجی صورت بگیرد که چرا این سریال توانست مخاطبان را جذب کند و در مرحله بعد این پرسش مطرح می شود که در طول سال چند بار باید سریالی همانند «هشت ونیم دقیقه» در تلویزیون تولید شود تا دیگر اصلاً مخاطب فرصت نکند سراغ شبکه های ماهواره ای برود. تلویزیون باید همانند یک پردیس سینمایی باشد که به مخاطب فرصت انتخاب میان شبکه های مختلف را بدهد.

این بازیگر با بیان اینکه «فضای سازمان صداوسیما و نگاه مدیران مقداری بازتر شده است»، گفت:این موضوع باعث می شود تا گاردی برخی از بازیگران که معتقدند تلویزیون بسته است، کمتر شود؛ به شخصه خوشبین هستم و از مدیران خواهش می کنم که بودجه های کلان را میان سریال های مختلف و فیلمسازان جدید که جواب گرفته اند، تقسیم کنند. پروژه ای که بودجه کلان می گیرد و حداقل مخاطب را دارد، چرا باید پول بیت المال را صرف آن کنیم؟

از مدیران خواهش می کنم که بودجه های کلان را میان سریال های مختلف و فیلمسازان جدید که جواب گرفته اند، تقسیم کنند. پروژه ای که بودجه کلان می گیرد و حداقل مخاطب را دارد، چرا باید پول بیت المال را صرف آن کنیم؟

او در پاسخ به این پرسش که به نظر شما چه عواملی باعث شد تا سریال «هشت ونیم دقیقه» بتواند به نوعی مخاطبان را به تلویزیون بازگرداند، اظهار کرد:پاسخ این پرسش نیاز به نظرات کارشناسی شده دارد. اگر برای مسئول یا مدیری مهم است که شبکه های تلویزونی خودمان به عنوان رسانه ملی چطور می توانند جذب حداکثری مخاطب داشته باشند، باید به این مقوله بپردازند.

بهرنگ علوی با بیان اینکه «ما با اندک بودجه ای سریال «هشت ونیم دقیقه» را در شبکه ای ساختیم که به نسبت شبکه های یک و سه، مخاطب کمتری دارد»، گفت:در واقع عملاً پیش از تولید می دانستیم که از لحاظ پخش سریال نزدیک به ۴۰ درصد، مخاطبان کمتری از شبکه های یک و سه خواهیم داشت. چراکه به خاطر سیاست های غلطی که به نوعی در دوره های قبلی سامان صداوسیما وجود داشت، سریال های خوب همیشه میان شبکه های یک و سه تقسیم می شدند. نکته دیگری در سریال های تلوزیونی جالب توجه است، این است که امکان دارد بودجه کلانی به پروژه ای تعلق بگیرد و حداقل مخاطب را جذب کند و از طرفی هم پروژه ای هم با کمترین بودجه می تواند جذب مخاطب بیشتری داشته باشد.

با «معمای شاه» نزدیک به چهار سال در کاخ زندگی کردم

بهرنگ علوی که در سریال «معمای شاه» نیز در نقش حسین فردوست حضور داشت، درباره تجربه حضور در یک سریال تاریخی گفت:قرارداد این سریال در سال ۹۰ یا ۹۱ بسته شد؛ در واقع پیش از آنکه در فیلم سینمایی «دربند» حضور داشته باشم؛ حضور در این پروژه فرصتی برایم بود که یک نقش مهم را در سریالی تاریخی ایفا کنم و شاید اگر نقشی به جز حسین فردوست بود، در این سریال حضور پیدا نمی کردمغ چون این کاراکتر برایم بسیار جالب بود و فکر می کنم که شاید حتی سریال زندگی فردوست می توانست جذاب تر از سریال زندگی شاه باشد.

او ادامه داد:در سینما آثار تاریخی کم ساخته می شود و تلویزیون به بازیگرانی که دوست دارند ژانر تاریخی را تجربه کنند، این فرصت را می دهد. نقش حسین فردوست هم از جمله نقش هایی است که برای بسیاری از بازیگران جذاب است. قصد دارم کتابی از خاطراتم در سریال «معمای شاه» و تجربه خودم از تاریخ معاصر را منتشر کنم. تجربه ای که بیش از چهار سال است و شاید روزانه بیش از ۱۸ ساعت را عملاً در کاخ ها زندگی می کردیم و وقتی شب به خانه برمی گشتم احساس می کردم خانه ام برایم کوچک است. به نوعی تلاش کردم از این زاویه تمام تجربه های شخصی ام را در این کتاب نقل کنم.

این بازیگر با بیان اینکه حضور در سریال «معمای شاه» به نوعی سفر در زمان بود، یادآور شد که برای من که نسل بعد از انقلاب محسوب می شوم و آن دوران را تجربه نکرده ام، حضور در یک سریال تاریخی سفر به زمان محسوب می شد که برای این نقش ۱۶ کیلو هم وزن اضافه کردم.

بهرنگ علوی همچنین درباره بازخورد مخاطبان به سریال «معمای شاه» اظهار کرد:نتیجه کار را باید مردم به ما بگویند. به هر حال من برای همه نقش هایم زحمت می کشم و در نهایت آن بازی که ارائه می شود، همان چیزی است که کارگردان می خواهد.

بهرنگ علوی

دوست دارم به واسطه کارهایم به شهرت برسم

بهرنگ علوی در پاسخ به این پرسش که در حال حاضر چه پیشنهادهایی از تلویزیون دارد، گفت:در حال حاضر چند پیشنهاد تلویزیونی دارم اما به احترام مردم صبر کردم که با یک نقش ماندنی همانند «فرزین» ادامه دهم. به هرحال توقع مردم بالا رفته و باید با حساسیت بیشتری انتخاب کنم.

او ادامه داد:زودتر از این ها می توانستم به شهرت برسم، اما همیشه دوست داشتم با کارهایم به شهرت برسم. برخی از بازیگران دوست دارند که اول خودشان معروف شوند و بعد آثارشان، اما من از ابتدا هم دوست داشتم که به واسطه کارهایم به شهرت برسم و فقط تشنه اعتماد از سوی کارگردانانی هستم که به من نقشی را پیشنهاد می دهد. برای فیلم سینمایی «دربند» که کاندید نقش مکمل مرد شدم، آقای شهبازی به من اعتماد کرد و من هم تلاش کردم جواب اعتماد او را بدهم. سال گذشته با تئاتر «زبان اصلی» رسول کاهانی توانستم به اعتماد او پاسخ دهم و لوح تقدیر بازیگر مرد را برای آن تئاتر دریافت کردم و در تلویزیون هم در سریال «هشت ونیم دقیقه» موظف بودم جواب اعتماد شهرام شاه حسینی را بدهم که امیدوارم راضی بوده باشد.

باید کاری کنیم که خود مردم دیش ها را از پشت بام بردارند

بهرنگ علوی که معتقد است «در سینما و تلویزیون با فقر فیلمنامه مواجه هستیم»، در این باره گفت:مگر ما سالیانه چند فیلم نامه قوی در سینما داریم؟ یا چند ژانر متفاوت از فیلم های سینمایی تولید می شوند؟ ما هنوز در خیلی از ژانرها فقیر هستیم و به خاطر همین محدودیت ها، بازیگران خیلی زود برای مخاطب تکراری می شوند. جمشید هاشم پور که به نظرم یکی از بزرگترین بازیگران بعد از انقلاب و هنوز هم یک ستاره است، در دهه ۶۰ سینما از هر ۱۰ فیلمنامه ای که به دستش می رسید، ۹ تای آن ها جنگی بود. وقتی محدودیت در ژانر و فیلمنامه وجود دارد، تهیه کننده ها هم می ترسند که فیلم نمی فروشد و روی همین قصه های کلیشه ای کار می کنند.

او ادامه داد:از طرفی هم فیلمنامه نویسی که احتمال می دهد که فیلمنامه اش رد می شود، خودسانسوری می کند. ما باید کاری کنیم که خود مردم دیش ها را از پشت بام بردارند و نه از طریق اقدامات ضربتی؛ وقتی مردم بدانند که تلویزیون ملی برنامه های خوب تولید می کند و تنوع برنامه ها زیاد باشد و در همه سبک ها برنامه ها تولید می شود، خودشان انتخاب می کنند که رسانه ملی را ببینند؛ البته این موضوع مستلزم این است که مدیران ما بخواهند نگاهشان را از کلوزآپ به لانگ شات تغییر دهند و مقداری وسیع تر نگاه کنند و پای کارهایشان بیاستند و دفاع کنند و نگران نباشند؛ چراکه مردم پشتوانه آن ها هستند.ما باید کاری کنیم که خود مردم دیش ها را از پشت بام بردارند و نه از طریق اقدامات ضربتی؛ وقتی مردم بدانند که تلویزیون ملی برنامه های خوب تولید می کند و تنوع برنامه ها زیاد باشد و در همه سبک ها برنامه ها تولید می شود، خودشان انتخاب می کنند که رسانه ملی را ببینند.

این بازیگر در پاسخ به این پرسش که آیا تلویزیون می بیند، یادآور شد:شغل من است و حتی اگر برنامه ای را دوست نداشته باشم، آن را می بینم. باید ببینم که همکارانم چه کار می کنند تا کارهای خوب آنها را یاد بگیرم و ایرادات را تکرار نکنم. هر کاری نیاز به پژوهشی دارد و بازیگر هم باید در حرفه خود این کار را انجام دهم.

بهرنگ علوی در پاسخ به این پرسش که سریال های سال های اخیر تلویزیون را چطور ارزیابی می کند، گفت:آخرین نقش سریال تلویزیونی که شاهکار بازی شد و به بازیگر و نقش آن غبطه خوردم، امیر جعفری در سریال های «میوه ممنوعه» و «زیر هشت» بود و الان نیز به جرأت می گویم اگر نقش فرزین را هر کس دیگری ایفا می کرد به او غبطه می خوردم. نقش فرزین خاص بود و نمونه یک شخصیت خشن عاشق پیشه در آثار تلویزیونی و حتی سینمایی کم است. آدمی که روحیات خشن دارد، اما ذات رمانتیک دارد و از ضدقهرمان به قهرمان تبدیل می شود.

او اضافه کرد:بعد از تست گریم، دورخوانی و یک ماه تمرین فیلم سینمایی «سد معبر» آقای محسن قرایی با فیلمنامه سعید روستایی به جایی رسیدیم که با سریال «هشت ونیم دقیقه» به تداخل رسیدیم و باید انتخاب می کردم. برای آن گروه آرزوی موفقیت می کنم، ولی من «هشت ونیم دقیقه» را انتخاب کردم و امروز از انتخابم راضی هستم.

سه گانه سیاسی متفاوتی بازی کردم

بهرنگ علوی همچنین درباره نقش هایی که در سینما داشته است، گفت:وقتی فیلمنامه ای می خوانم دنبال نقشی می گردم که قلابم روی آن گیر کند. خیلی دوست دارم نقش های اصلی را هم ایفا کنم، اما هنوز این اعتماد بوجود نیامده است. اولین فیلم جدی که بازی کردم «دربند» بود و با این فیلم صاحب شناسنامه شدم و به دنبال آن تمام نقش هایم که پیشنهاد شد مشابه همان کاراکتر بهرنگ فیلم «دربند» بود و به همین خاطر هم کار نکردم و صبر کردم تا روح الله حجازی نقشی را در «مرگ ماهی» پیشنهاد کند که از «دربند» دور باشد و بعد هم فیلم های «لانتوری» و «امکان مینا».

او یادآور شد:یکی از اتفاقات جالبی که سال گذشته برایم رخ داد، ایفای یک سه گانه نقش های سیاسی با سه تفکر مختلف درباری (سریال معمای شاه)، آقازاده (فیلم لانتوری) و یک مأمور اطلاعات نفوذی میان مجاهدین خلق (فیلم امکان مینا) بود که هیچ کدام شبیه هم نبودند. از وقتی که سیاستمدارها در جهان امروز سلبریتی شدند، من هم تصمیم گرفتم نقش های سیاسی را تجربه کنم که در این بین در طول یک سال گذشته سه گانه نقشهای سیاسی رو با سه کاراکتر و سه ایدئولژی مختلف تجربه کنم و حالا بعد از نقش حسین فردوست دوست دارم نقش ترامپ را هم بازی کنم.

عکس های بهرنگ علوی

بهرنگ علوی

بهرنگ علوی

بهرنگ علوی

بهرنگ علوی

بهرنگ علوی

بهرنگ علوی

 

نظرات