سخنان ماندگار فردوسی + اشعار آموزنده فردوسی

در این پست می توانید از جملات آموزنده فردوسی و سخنان مفهومی شاهنامه و اشعار زیبای فردوسی درباره زندگی و سخنان ماندگار فردوسی و اشعار آموزنده فردوسی و عکس نوشته آموزنده در شبکه های مجازی استفاده کنید.

سخنان ماندگار فردوسی

گوش شنونده همیشه در جست و جوی سخن خردمندانه و حکیمانه است .

***

فرمانرویانی که گوش به فرمان مردم دارند در زندگی جز رامش و آوای نوش نخواهند شنید.

کسی که‌به‌آبادانی می‌کوشد جهان از او به‌نیکی یاد می‌کند.

***

خرد مانند چشم هستی و جان آدمی است و اگر آن نباشد چگونه جهان را به درستی خواهی گذراند .

متن ماندگار از فردوسی

ابلیس مانند نیکخواهان پیش می آید، ابتدا عهد و پیمان می گیرد، سپس راز می گوید.

روح و روان و دل جهان روشن است و زمین را بی دریغ روشن می‌سازد خورشید از خاور برخاسته‌بسوی باختر که‌مسیری درست و بی نظیر است ای آنکه‌همچون آفتاب لبریز از نور و خردی تو را چه‌شده‌است که‌بر من نمی تابی؟!!

ندانی که ایران نشست منست
جهان سر به سر زیر دست منست

هنر نزد ایرانیان است و بس
ندادند شیر ژیان را بکس

همه ی یک دلانند یزدان شناس
به نیکی ندارند از بد هراس

اشعار آموزنده از فردوسی

ز دانش بود جان و دل را فروغ
نگر تا نگردی به گرد دروغ

سخنگوی چون بر گشاید سخن
بمان تا بگوید تو تندی مکن

اولین مرحله شناخت آفرینش همانا خرد است چشم و گوش و زبان سه نگهبان اویند که لاجرم هر چه نیکی و شر است از همین سه ریشه می گیرد .و افسوس که بدنبال کنندگان خرد اندکند باید که به سخن دانندگان راه جست و باید جهان را کاوش نمود و از هر کسی دانشی آموخت و یک دم را هم برای آموختن نباید از دست داد . فردوسی

دیوان که فرمانروا و دست دراز شدند سخن از نیکی را هم باید مانند راز گفت.

سخنان گهربار از فردوسی

چراغ مایه‌دفع تاریکی است، بدی جوهر تاریکی در زندگی آدمی است که‌از آن دوری باید جست.

بیاموز و بشنو ز هر دانشی
بیابی ز هر دانشی رامشی

ز خورد و ز بخشش میاسای هیچ
همه دانش و داد دادن بسیچ

چو ایران مباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد

اگر سر به سر تن به کشتن دهیم
ازآن به که کشور به دشمن دهیم

سخنان مفهومی از فردوسی

کسی به فرجام زندگی آگاه نیست ، خداوند هم نیازی به عبادت بنده ندارد . فردوسی

به‌این زمین گرد که‌بسرعت می‌گردد بنگر که‌درمان ما در آن است و درد ما نیز، نگاه‌کن و ببین که‌نه‌گردش زمانه‌آن را می‌فرساید و نه‌رنج و بهبودی حال بشر آن را به‌آتش می‌کشد، نه‌آرام می‌شود و نه‌همچون ما تباهی می‌پذیرد.