موارد مصرف و عوارض قرص پریماکین

0

پریماکین چه نوع دارویی است؟ قبل از مصرف آن چه نکاتی لازم است؟ در چه مواردی مصرف می شود و عوارض آن چیست؟ آیا در درمان مالاریا و نیش زدگی آن ماثر است؟ شاید شما بخواهید از این نوع دارو استفاده کنید. در ادامه این مطلب به تمام سئوالات شما در رابطه پریماکین پاسخ داده می شود. با ما همراه باشید.

موارد مصرف و عوارض قرص پریماکین

 

پریماکین چیست؟

پریماکین یا Primaquine از انواع داروهای درمان مالاریا است که به صورت قرص خوراکی مصرف می شود. این دارو موجب نابودی انگل در کبد می شود و به این ترتیب مانع بازگشت بیماری می گردد.

 

نکات پیش از مصرف پریماکین

  • در صورت داشتن حساسیت به این دارو، به هیچ عنوان مصرف نشود.
  • قبل از تجویز پریماکین بهتر است وضعیت بیمار از نظر کمبود G6PD بررسی و مقدار مصرف دارو تنظیم شود.
  • در صورت بروز تحریک گوارشی می توان دارو را همراه با غذا یا داروهای آنتی اسید مصرف نمود.
  • این دارو درموارد کمبود G6PD، بیماری های سیستمیک همراه با کاهش گرانولیسیت های خون ( مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتوز ) باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

 

موارد مصرف

این دارو به عنوان داروی کمکی در درمان مالاریا ناشی از پلاسمودیوم ویواکس و پلاسمودیوم اوال بعد از درمان با کلروکین، به منظور ریشه کنی مراحل کبدی بیماری مصرف می شود.

 

نحوه مصرف

داروی پریماکین را دقیقاً همان‌طور که توسط پزشک شما تجویز می‌شود، مصرف کنید. راهنمایی‌های بر روی برچسب نسخه خود را خوانده و بر اساس آن عمل کنید. در بزرگسالان برای ریشه کنی مالاریای ناشی از پلاسمودیوم ویواکس و پلاسمودیوم اوال، پس از درمان با کلروکین، پریماکین به مقدار mg/day ۱۵ برای ۲۱-۱۴ روز مصرف می‌شود و ممکن است یک دوره ۲۱ روزه دیگر نیز برای گونه‌های مقاوم از این دو نوع پلاسمودیوم به آن اضافه شود. مقدار مصرف دارو در بیماران مبتلا به کمبود G۶PD برای بزرگسالان ۳۰ میلی گرم یک بار در هفته برای ۸ هفته‌است و کمترین عارضه در بر دارد. برای پیشگیری از ابتلا به مالاریای فالسیپارم مصرف مقدار ۴۵-۳۰ میلی گرم به صورت دوز واحد پیشنهاد شده‌است.

نحوه مصرف پریماکین

در کودکان نیز برای ریشه کنی مالاریای ناشی از پلاسمودیوم اوال دوره درمان ماند بزرگسالان است، ولی مقدار مصرف mg/kg/day۰/۰۲۵ می‌باشد. در کودکان مبتلا به کمبود G۶PD مقدار مصرف ۰۷۵/۰- ۵/۰ میلی گرم یک بار در هفته برای ۸ هفتهو کمترین عارضه را در بر دارد.

 

عوارض پس از مصرف

اگر شما نشانه‌هایی از یک واکنش آلرژیک به این دارو مانند: راش پوستی یا کهیر (با یا بدون تب یا درد مفاصل)؛ اشکال در تنفس؛ تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو، را مشاهده کردید، با اورژانس پزشکی تماس بگیرید.

 

عوارض جانبی

  • تهوع
  • استفراغ
  • دیسترس اپی گاستر
  • کرامپهای شکمی.
  • درد شکم
  • به ندرت متهموگلوبینمی
  • کم خونی همولیتیک
  • اختلاف در تطابق بینایی.
  • لکوپنی
  • لکوسیتوز
  • کم خونی خفیف
  • گرانولوسیتوپنی
  • آگرانولوسیتوز

 

تداخلات دارویی

هر دارویی اعم از گیاهی، شیمیایی و ویتامین ها که مصرف می‌کنید یا قصد شروع یا قطع مصرف آن را دارید، حتما با دکتر در میان گذارید. به عنوان مثال آبیراترون استات، آجمالین، آرتمتر، آرتسونات، آسوناپرویر، کلروکین، کلوبازام، کوبیسیستات، مهار کننده های CYP2D6 (متوسط)، داکومیتینیب، داپسون (سیستمیک)، داروناویر، ایماتینیب، مفلوکین، نیتریک اکسید، پانوبینوستات، پگ اینترفرون آلفا-۲b، پرهگزیلین، کینین باعث افزایش اثرات پریماکین می شوند.

تداخلات دارویی
همچنین داروهای ضدجنون (فنوتیازین ها)، بتا بلاکرها، گلیکوزیدهای قلبی، داپسون (سیستمیک و موضعی)، هالوپریدول، بیهوش کننده های موضعی، لومفانترین، مفلوکین، پرهگزیلین، پریلوکائین، عوامل طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، سدیم نیتریت باعث افزایش اثرات داروها توسط پریماکین می شود. داروهای بوسنتان، مهار کننده های قوی CYP2D6، القا کننده های CYP3A4 (متوسط و قوی)، دابرافنیب، دفراسیروکس، انزالوتامید، اردافیتینیب، ایووسیدنیب، میتوتان، پگ اینترفرون آلفا-۲b، ساریلومب، سیلتوکسی مب، توسیلیزومب نیز اثرات پریماکین را کاهش می دهند.

 

نظرات