خلاصه داستان و معرفی کامل برنامه زندگی پس از زندگی + نقد و بررسی
خلاصه برنامه زندگی پس از زندگی : ما در این سایت برای شما معرفی کامل و خلاصه برنامه تلوزیونی زندگی پس از زندگی که در ماه رمضان پخش می شود را آماده کرده ایم. همراه ما باشید.
این برنامه به کارگردانی، تهیه کنندگی و اجرای عباس موزون است که به بیان تجربیات نزدیک به مرگ افراد مختلف می‌پردازد. این برنامه به عنوان ویژه برنامه پیش از افطار ماه رمضان سال ۱۳۹۹ فصل اول، ۱۴۰۰ فصل دوم و ۱۴۰۱ فصل سوم و ۱۴۰۲ فصل چهارم تهیه و از شبکه چهار سیما پخش شده است. طبق نظرسنجی سازمان صدا و سیما فصل دوم و سوم این برنامه پربیننده‌ترین برنامه پیش از افطار در میان شبکه‌های مختلف سیما بوده‌است.
خلاصه برنامه
در مورد مرگ و عالم ماوراء به روایت افرادی است که در تجربهٔ مرگ تقریبی از کالبد جسم خارج شدند و عالم برزخ را درک کردند و بازگشتند در واقع طبق گفته عباس موزون میهمانان برنامه از ۷۰ فیلتر راستی آزمایی مناسب بودن زمان و کیفیت تجربه وجود شاهد دوم و… عبور می‌کنند و نهایتاً یک نفر از پنجاه مورد بررسی شده به عنوان میهمان برنامه انتخاب می‌شوند در این برنامه از ۱۲ کارشناس این موضوع شامل اساتید حوزه و موبد زرتشتیان ایران و خاخام اعظم یهودیان و دو پروفسور آلمانی که صاحب نظر و دارای کتاب دربارهٔ این موضوع و پیشینه آن هستند و نیز متخصصان بیهوشی و پزشکانی که در این زمینه تجربه حرفهای دارند استفاده شده‌است.
نقد برنامه زندگی پس از زندگی
بازگشتن از مرگ! :
با توجه به اظهارات پزشکان و اعتراف سازنده برنامه باید گفت که تجربه‌گرها مرگ را تجربه نکرده‌اند. کسانی که به عنوان تجربه‌گرِ مرگ در این برنامه معرفی می‌شوند، اگر در حالتی از کما، اغماء و مانند این‌ها، نورها یا ظلمت‌هایی را دیده یا حالاتی از خوشی یا ناخوشی برایشان گذشته و تصور کرده‌اند که مرگ را درک کرده و مرده‌اند، تجربه‌ی آنها در واقع نمی‌تواند چیزی بیش از تجربه‌ی شهودی برخی افراد از عالم مثال و ماوراء ماده باشد. در بیانی ملموس‌تر، مشاهدات آنها، چیزی از جنس خواب است حتی اگر برای خودشان بسیار مشابه واقعیت باشد و آن را با آب و تاب زیادی تعریف نمایند. بنابراین با استناد به ادعا و حرفهای آن تجربه‌گرها، نه می‌توانیم درباره مرگ بررسی کنیم و به چیستی و ماهیت مرگ برسیم و نه درباره دنیای پس از مرگ و برزخ اطلاعاتی به دست می‌دهند.
پیامبران، تنها راویان معتبر عالم غیب :
طبق فرموده‌ی قرآن، علم غیب به طور مطلق، فقط، از آنِ خداست (به عنوان نمونه: إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّه (سوره یونس. آیه ۲۰)). سپس خداوند از علم غیب به پیامبرانش داد تا راه ارتباطی مردم با غیب باشند.
البته از راه‌های دیگری مانند جن و خواب و رمل و تنجیم و…نیز شاید بتوان اطلاعاتی از غیب کسب شود اما بدون تردید آن راه‌ها معتبر نیستند و اطلاعاتی هم که از آن راه‌ها به دست بیاید، قابل اعتماد و اطمینان نیستند و اساسا سوره مبارکه جن نازل شده که بگوید هر خبری از غیب به غیر از کانال پیامبر، فاقد اعتبار است. زیرا برای پذیرش هر اعتقادی در دین، باید حجت داشت. یعنی خود دین باید آن طریق را به رسمیت شناخته باشد. عقل نیز نمی‌پذیرد که کورکورانه ادعا یا مکاشفه‌ی شخص دیگری را مبنای باور و رفتار دینی خود قرار دهیم. مگر آن که معصوم بودن آن ادعا کننده ثابت شده باشد که این عصمت جز برای پیامبران و امامان قابل اثبات نیست. با توجه به اهمیت این جایگاه، چطور به خودمان اجازه می‌دهیم کسانی را روی صندلی اختصاصی پیامبران بنشانیم؟ آن هم جایگاهی که خداوند اینقدر روی آن حساس است!
همراه ما باشید
نظرات