بیوگرافی و عکسهای ستاره پسیانی بازیگر دختر آتیلا پسیانی

0

بیوگرافی و عکسهای ستاره پسیانی بازیگر دختر آتیلا پسیانی

ستاره پسیانی از بازیگران جوان و خوش آتیه سینما , تلویزیون و تئاتر در ایران است. وی یک برادر به نام خسرو دارد و دختر آتیلا پسیانی بازیگر و فاطمه نقوی بازیگر است.

ستاره پسیانی

بیوگرافی ستاره پسیانی

ستاره پسیانی متولد ۱۷ شهریور ماه سال ۱۳۶۴ در تهران است. او در یک خانواده کاملا هنری متولد شده است .وی از کودکی به خاطر شغل هنری پدر و مادرش بود که باعث گردید بازیگری را در همان ابتدای زندگی خود تجربه کند و با حضور دو مربی کار کشته و حرفه ای (پدر و مادرش) توانست اصول صحیح این حرفه را یاد بگیرد و در عرصه سینما و تلویزیون بدرخشد.

همسر ستاره پسیانی

اطلاعاتی در باره ازدواج ستاره پسیانی در دسترس نیست.

ستاره پسیانی و برادرش خسرو

ستاره پسیانی

شروع فعالیت ستاره پسیانی

او بخاطر شغل پدر و مادر از همان بچگی در سال ۱۳۶۹ وارد تئاتر شد . او میگوید : بزرگ‌تر كه شدم یعنی از ۱۵ سالگی بازیگری برایم جدی‌تر شد چون نقش‌های جدی به من سپرده می‌شد، نقد می‌شدم و با خودم فكر كردم الان بازیگری‌ام جدی شده چون دیگران هم جدی گرفته‌اند.
وی از بازیگران جوان و موفق در عرصه تئاتر است بازیگری كه با ۱۴ سال سابقه كاری در این حیطه توانست, جایگاه خود را ثابت كند و در جشنواره تئاتر فجر جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت كند.

آثار ستاره پسیانی

سینما

سرخ پوست (۱۳۹۷)
رضا (۱۳۹۶)
پدیده (۱۳۹۵)
لانتوری (۱۳۹۴)
هلن (فیلم ۱۳۹۴) (۱۳۹۴ در عنوان بندی نیامده)
بیست هفته (۱۳۹۴ فیلم کوتاه)
وارونگی (۱۳۹۴)
کوچه بی‌نام (۱۳۹۳)
فرشتگان قصاب (۱۳۹۱)
ورود آقایان ممنوع (۱۳۸۹)
موج سوم (۱۳۸۷)
روایت‌های ناتمام (۱۳۸۵)
بهترین بابای دنیا (۱۳۷۰)

تلویزیونی

سریال نهنگ آبی
همه بچه‌های من (۱۳۸۷)
شوخی کردم
کلاه‌قرمزی
باغ بلور (۱۳۸۲–۱۳۸۱)

تئاتر

مجلس تقلید هفت‌خوان رستم (۱۳۶۹)
آئورا (۷۱–۱۳۷۰)
اینم از این (۱۳۷۶)
برف سبز (۱۳۷۷)
ساز سحرآمیز (۱۳۷۷)
درد دل با سگ (۱۳۷۸)
گنگ خوابدیده (۱۳۷۹)
بسه دیگه خفه شو (۱۳۸۲)
کالیگولا شاعر خشونت (۱۳۸۲)
بحرالغرائب (۱۳۸۲)
تجربه‌های اخیر (۱۳۸۲)
شکلک (۱۳۸۳)
هی مرد گنده گریه نکن (۱۳۸۲)
تلخ مثل عسل (۱۳۸۲)
دستی روی ماه نام تو را نوشته‌است (بازی و عروسک‌گردانی) (۱۳۸۳)
ننه دلاور و فرزندان او (۱۳۹۳)
خدای کشتار (۱۳۹۵)
دکلره(۱۳۹۵)
مرگ هوتن (۱۳۹۵)
دیابولیک: رومئو و ژولیت (۱۳۹۵)
پرتقال‌های کال (۱۳۹۵)
خدای کشتار (۱۳۹۶)
اگه بمیری (۱۳۹۶)
۱۰۰ درصد (۱۳۹۶)
الیور توییست (۱۳۹۶)
خدای کشتار (۱۳۹۷)
۱۰۰ درصد (۱۳۹۷)

عکسهای ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی

مصاحبه با ستاره پسیانی

بازیگری را از سینما شروع كردید؟

نه از تئاتر.

بعد وارد سینما شدید؟

فكر می‌كنم همزمان اتفاق افتاد، آن موقع پنج سال بیشتر نداشتم.

بعد از همان موقع بازیگری را انتخاب كردید؟

بزرگ‌تر كه شدم یعنی از ۱۵ سالگی بازیگری برایم جدی‌تر شد چون نقش‌های جدی به من سپرده می‌شد، نقد می‌شدم و با خودم فكر كردم الان بازیگری‌ام جدی شده چون دیگران هم جدی گرفته‌اند.

شما یك نمایش عروسكی هم كارگردانی كردید چرا كارگردانی را ادامه ندادید؟

نه، گاهی‌اوقات به آن فكر می‌كنم اما دنبال سوژه هیجان‌انگیزی هستم به همین خاطر دلم می‌خواهد كاری كه بعد از آن كارگردانی می‌كنم، بكر باشد ضمن اینكه حالا وقت هست.

در این چند سالی كه كار كردید بیشتر در كارهای پدر حضور داشتید؟

تا ۱۸ سالگی در كارهای پدرم بازی می‌كردم تا اینكه امیررضا كوهستانی من را برای نمایش «تجربه‌های اخیر» انتخاب كرد كه بسیار كارگردان فوق‌العاده‌ای است. خیلی كار هیجان‌انگیزی بود و من ترسیده بودم چون اولین كار مستقل من جدا از گروه و پدرم بود. همزمان با نمایش آقای كوهستانی در نمایش كیومرث‌مرادی هم بازی كردم.

برای پدر بازی كردن سخت بود یا برای دیگران؟

ـ برای من، سخت نبود چون این جنس بازیگری را در گروه پدرم و با كارگردانی او شروع كردم. در نتیجه جنسی از بازیگری را یاد گرفتم كه بسیار سخت است، مخصوصا در نمایش‌های بی‌دیالوگ كه واقعا كار سختی است چون باید بدون حرف زدن تمام حس‌تان را به تماشاگر برسانید.

تابه‌حال پیش آمده دوره‌ای مثلا یك سال كار نكرده باشید؟

بله، وقتی در گروه‌مان كاری شروع می‌شود اگر نقشی هم نداشته باشم به‌عنوان دستیار درگیر می‌شوم اما پیش آمده كه یك‌سال تئاتر بازی نكردم و سالی دیگر چند نمایش پشت‌سر هم بازی داشتم.

تابه‌حال نقدی درباره بازی خودتان خواندید كه ناراحت‌تان كرده باشد؟

نمی‌خواهم از خودم تعریف كنم اما كسی تابه‌حال نقد بدی نكرده و اگر هم جایی نوشته شده من نخوانده‌ام.

از چه زمانی در گروه كارگردانی پدرتان همراهی‌شان كردید؟

سال آن را یادم نیست اما در نمایش «بسه دیگه خفه شو» هم دستیار بودم هم بازیگر.

اینكه با متن پدر كار كنید چطور تجربه‌ای است؟

مشكلی ندارم چون آن زمان برایم بابا نیست. نویسنده‌ای می‌شود كه راجع به متن با او صحبت می‌كنم و می‌گویم كجا را دوست دارم و كجا را نه.

خیلی از نمایش‌های پسیانی اجرای خارج از كشور داشته، استقبال از این كارها آنطرف چطور بوده؟

خیلی استقبال شده، برایشان جالب بوده كه تئاتری مدرن و جدید از ایران می‌بینند، اصولا هم كارهایی را خارج از كشور بردیم كه خانوادگی بوده و برای آنها جذابیت بیشتری داشته كه یك خانواده چهار نفری با هم كار می‌كنند و از این كشور به كشور دیگری می‌روند.

در خانواده درباره كارهای همدیگر حرف می‌زنید؟

بله، خیلی. البته ما گروه هستیم اما جدا از گروه درباره كار با هم زیاد صحبت می‌كنیم. به نظرم جالب است گرچه بعضی‌ها جنبه منفی خانوادگی كار كردن را می‌بینند اما جنبه‌های خوبی هم دارد.

نظرات