بیوگرافی و عکسهای روشنک عجمیان

روشنک عجمیان، بازیگر با سابقه و در عین حال کم حاشیه سینما و تلویزیون است. باتوجه به پخش سریال “مرد هزار چهره” و “راه در رو” با بازی این بازیگر ار رسانه ملی، مجله اینترنتی “حرف تازه” تصمیم به معرفی روشنک عجمیان گرفت. در ادامه ی این مطلب، به بیوگرافی کامل این بازیگر، فیلم شناسی و عکسهای جدید او و همسرش می پردازیم. با ما همراه باشید.

بیوگرافی روشنک عجمیان

روشنک عجمیان، بازیگر سینما و تلویزیون در ۲۰ بهمن ۱۳۵۵ متولد شد. او همچنین سابقه مجری گری در تلویزیون دارد. وی دارای لیسانس بازیگری و فوق لیسانس کارگردانی تئاتر است.

سالهای فعالیت

روشنک کار تئاتر را با کلاس‌های بازیگری از سال ۱۳۷۴ شروع کرد و اولین کار تصویری او در سال ۱۳۷۷ بود. روشنک عجمیان در دوره لیسانس رشته بازیگری را انتخاب کرد و در دوره فوق لیسانس رشته کارگردانی تئاتر را برگزید. در سال ۸۱ با برنامه «چشم‌انداز» اولین کار خود را به عنوان مجری تجربه کرد.

در زمینه مجری‌گری اجرای سه مسابقه پلکان (سال ۸۵)، همسران (سال ۸۸)، چهار در چهار (سال ۹۰)، و همچنین برنامه های «چشم‌انداز» و «جام جم در جام» در شبکه جام جم و برنامه «فرصت برابر» را در شبکه آموزش بر عهده داشته است.

همسر روشنک عجمیان

روشنک عجمیان متأهل است و در سال ۸۲ با مهریار حمیدی ازدواج کرد و حاصل ازدواجشان دختری به نام آروشا است.

مهریار حمیدی در گفتگویی درباره آشنایی خود و همسرش می‌گوید: آنچه بیشتر مرا جذب روشنک عجمیان کرد، صداقت و پاکی بود که در وجود او دیدم. شاید جالب باشد که بگویم آشنایی ما هم خودش می تواند داستان یک کتاب شود و من برای شروع این آشنایی ممارست ها به خرج دادم. ۳۰ بار به تماشای یک نمایش رفتم تا جایی که دیالوگ‌هایش را از بازیگران بهتر ادا می کردم.

وی با اشاره به اینکه برای آشنایی با عجمیان ۳۰ اجرای یک نمایش وی را دیده بود، ادامه داد: حتی دیالوگ آن نمایش را از خود بازیگرانش بهتر ادا می‌کردم. در آن دوره چیزی که مرا جذب روشنک کرد، صداقتی بود که کمتر دیده بودم و همین مسئله او را برایم خاص کرد.

ماجرای مهاجرت به کانادا

مهریار حمیدی از مهاجرتشان به کانادا می گوید:” سال گذشته مشکل خاصی برایمان پیش آمد و می خواستیم تصمیم بسیار بزرگی بگیریم. چیزی که سال ها منتظرش بودم تا به دست بیاورم فراهم بود اما همسرم با آن مخالفت می کرد. می خواستیم به کانادا مهاجرت کنیم و روشنک اصلا نمی توانست بپذیرد. از نظر منطقی حرف من درست بود اما می دیدم حق ندارم احساس او را نادیده بگیرم و حس او به منطق من ارجحیت داشت.”