موارد مصرف و عوارض داروی آمانتادین
آمانتادین چه نوع دارویی است؟ قبل از مصرف آن چه نکاتی لازم است؟ در چه مواردی مصرف می شود و عوارض آن چیست؟ آیا در درمان بیماری های ویروسی یا انفولانزای نوع A ماثر است؟ شاید شما بخواهید از این نوع دارو استفاده کنید. در ادامه این مطلب به تمام سئوالات شما در رابطه آمانتادین پاسخ داده می شود. با ما همراه باشید.
آمانتادین چیست؟
آمانتادین یا Amantadine از انواع داروهای ضد ویروس است که معمولا به شکل قرص یا کپسول خوراکی مصرف می شود. این دارو به عنوان ضد ویروس آنفلوزا به نظر می رسد از Uncoating ویروس و آزاداسید نوکلئیک آن بداخل سلول های اپی تلیال تنفسی جلوگیری می کند.
نکات پیش از مصرف آمانتادین
- مصرف این دارو برای مبتلایان به صرع، با سابقه اولسرپپتیک و در افراد با نارسایی شدید کلیه ممنوع می باشد.
درصورت داشتن هریک از موارد زیر، قبل از مصرف با پزشک مربوطه مشورت کنید:
- صرع یا تشنج دیگر؛
- نارسایی احتقانی قلب.
- بیماری کلیوی.
- بیماری کبدی.
- فشار خون پایین و غش کردن.
- اگزما.
- سابقه بیماری روانی، اقدام به خودکشی و یا اعتیاد به مواد مخدر / الکل.
موارد مصرف
آمانتادین برای پروفیلاکسی و درمان آنفلوانزا تیپ A، درمان پارکینسون، درمان واکنش‌های اکستراپیرامیدال ناشی از مصرف دارو و همچنین برای کاهش خستگی وابسته به بیماری ام‌اس به کار می‌رود.
نحوه مصرف
داروی آمانتادین را دقیقاً همان‌طور که توسط پزشک شما تجویز می‌شود، مصرف کنید. راهنمایی‌های بر روی برچسب نسخه خود را خوانده و بر اساس آن عمل کنید. به عنوان مثال برای پیشگیری یا درمان علامتی ناشی از ویروس آنفلوانزا تیپ A در بیماران ضعیف یا سالمند، اینگونه مصرف می شود: بزرگسالان (۶۴–۱۳ ساله): مقدار ۲۰۰ میلی گرم یک بار، یا ۱۰۰ میلی گرم دو بار در روز مصرف می شود. اما بزرگسالان با سن بیش از ۶۴ سال: مقدار ۱۰۰ میلی گرم یک بار در روز مصرف می شود.
در کودکان ۱۲–۹ ساله: مقدار mg 100، دو بار در روز مصرف می شود. در کودکانی که ۱۰ سال یا بیشتر سن داشته باشند و وزن آنها بیش از kg 40 باشد، می توان از دوز بزرگسالان استفاده نمود. اما برای کودکان ۹–۱ ساله: مقدار mg/kg 8/8-4/4 در دو یا سه مقدار منقسم مصرف می شود. جهت کاهش سمیت، روزانه mg/kg 5 در یک یا دو دوز مصرف می گردد. مقدار مصرف روزانه نباید از ۱۵۰ میلی گرم تجاوز کند. درمان باید به مدت ۴۸–۲۴ ساعت بعد از از بین رفتن نشانه های بیماری ادامه یابد.
پیشگیری باید بلافاصله بعد از اولین برخورد با ویروس شروع شود و حداقل تا ۱۰ روز ادامه یابد. در صورت عدم دسترسی به واکسن ویروس آنفلوآنزا یا تماس مکرر با این ویروس، درمان پیشگیری ممکن است تا ۹۰ روز ادامه یابد. در صورت استفاده از واکسن ویروس آنفلوآنزا، مصرف دارو ۳–۲ هفته ادامه می یابد تا محافظت لازم از طریق واکسن به وجود آید.
عوارض پس از مصرف
اگر شما نشانه‌هایی از یک واکنش آلرژیک به این دارو مانند: راش پوستی یا کهیر (با یا بدون تب یا درد مفاصل)؛ اشکال در تنفس؛ تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو، را مشاهده کردید، با اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
عوارض جانبی
- بی اشتهایی
- تهوع
- عصبی شدن
- ناتوانی در تمرکز
- بی خوابی
- گیجی
- تشنج
- توهمات
- گوشه گیری
- تاری دید
- اختلات گوارشی
- آدم طبیعی و بندرت لکوپنی و بثورات جلدی
تداخلات دارویی
هر دارویی اعم از گیاهی، شیمیایی و ویتامین ها که مصرف می‌کنید یا قصد شروع یا قطع مصرف آن را دارید، حتما با دکتر در میان گذارید. به عنوان مثال استفاده همزمان این دارو با الکل، داروهای آنتی کولینرژیک، محرک های CAN، کنین، کینیدن و کوتریموکسازول ممکن است به تشدید عوارض جانبی منجر شود.
نظرات