اشعار کوتاه درباره اسفند ماهی + جدیدترین شعرهای اسفند ماهی
در این پست می توانید متن های زیبای اسفند ماهی و اشعار کوتاه درباره اسفند ماهی و جدیدترین شعرهای اسفند ماهی و اشعار زیبا درباره متولدین اسفند ماهی و عکس نوشته درباره اسفند ماهی و عکس استوری اسفند ماهی را مشاهده کنید.
اشعار کوتاه درباره اسفند ماهی
آخر به چه درد میخورد
آفتاب اسفند!؟
این‌که جای پای تو را
آب کرده است!
راحت شدم
مثل آخرین برف اسفند،
در بازوان تو.
آسان شدم
مثل آخرین برف اسفند،
در بازوان تو
اسفند کـه عاشق شوی
سال رابا بوسه تحویل می کنی
حتّی اگر سال نو
نیمه شب از راه برسد
اسفند ماهی کـه باشی
همیشه مثه آب روی آتیش می مونی
و این یه نکته رو هزاران نکتۀ مثبت تـو بـه حساب میاد
عکس نوشته اسفند ماهی
عید که آمد
فکری برای آسمان تو خواهم کرد
یادم باشد
روزهای آخر اسفند
دستمال خیسی روی ستاره هایت بکشم
و گلدانی
کنار ماهت بگذارم
زندگی
عید که آمد
فکری برای آسمان تو خواهم کرد
یادم باشد
روزهای آخر اسفند
دستمال خیسی روی ستاره هایت بکشم
و گلدانی
کنار ماهت بگذارم
زندگی
همیشه که این جور پیچ و تاب نخواهد داشت
بد نیست
گاهی هم دستی به موهایت بکشی
اسفندیم
زود دل میبندم
دیر فراموش میکنم
زود میشکنم
دیر جوش میخورم
ساده ام
میسوزم به پای سادگیم
اسفندی که باشی میشی یه ” مرد اسفندی ” که جذابیت زیادی واسه خانومای ماه های دیگه داری…!
اسفندی که باشی میشی یه ” زن اسفندی” که میتونی آرزوی هر مردی باشی…
اشعار زیبای اسفند ماهی
همیشه که این جور پیچ و تاب نخواهد داشت
بد نیست
گاهی هم دستی به موهایت بکشی
بهار که رفتن اسفند و
آمدن فروردین نیست!
بهار یعنی
جای بوسه‌هاي مردی
که تو باشی
روی گونه‌هاي زنی
که من باشم
شکوفه بدهد!
بهار که رفتن اسفند و آمدن فروردین نیست!
بهار یعنی جای بوسه‌های مردی
که تو باشی روی گونه‌های زنی
که من باشم شکوفه بدهد!
عکس استوری اسفند ماهی
تو همان اسفندی
ونویدی به بهار
اگرچه زخم داری به دل
از غم هجرت یار
در رُخت خندانی
به زبان شعر فروغ
با صداقت در دل
بگذار من گویم
حس را من جویم
در ورای دل تو
راهی من پویم
در دلت شوق بهار
تو همان اسفندی
سحرگهان بشنیدم ز باد اسفندی
که تا به کی به زمستان نفس دربندی؟
بهار عمر و جوانی است جان من دریاب
بیا که موسم عشق است و آرزومندی
فدای آن لب لعلم که در هجوم بلا
نباشدش سخنی جز حدیث خرسندی
خیال زلف تو نقش است بر صحیفه چشم
نقاب بر فکن از ماه عارضت چندی!
جهان به چشم ترم چون سرای ویرانی است
از آن زمانه که بنیاد دل برافکندی
بیا که وقت گل است و زمان لاله و گل
“شهاب”چند به زندان خویش دربندی؟
نظرات