چرا دچار لکنت زبان می شویم ؟
جالب است بدانید افرادی که دچار لکنت زبان ناگهانی می شوند، در حقیقت لکنت زبان عصبی را تجربه می کنند. به عبارت دیگر به دلایل عصبی است که فرد دچار اختلال لکنت زبان شده است. علت بند آمدن ناگهانی زبان که معمولا در سنین کودکی تجربه می شود با اختلالات ناگهانی که برای نوجوانان پیش می آید کاملا متفاوت است.
استرس و لکنت زبان با هم ارتباط مستقیم دارند. استرس و اضطراب عواملی هستند که موجب می شوند فرد دچار لکنت زبان ناگهانی شود. نوجوانانی که در طول روز استرس زیادی را تجربه می کنند بی شک در تکلم دچار مشکل می شوند. استرس نه تنها در نوع حرف زدن فرد تاثیر می گذارد بلکه سایر علائم ظاهری مانند خشک شدن دهان، فراموش کردن برخی از کلمات و … را نیز موجب می شود. اولین راهکار اینست که نوجوان را از موقعیت های استرس زا که تنش های عصبی را برایش چند برابر می کند دور کرد. بدین ترتیب وی می تواند در صحبت کردن و برقراری ارتباط با دیگران بهتر تصمیم بگیرد.
شاید شما هم سردرد های عصبی را در برهه ای از زندگی تجربه کرده باشید. برخی از نوجوانانی که دچار میگرن و سردرد های عصبی می شوند، بطور موقت و ناگهانی با اختلال در تکلم مواجه خواهند شد. سردرد های میگرنی زمانی که به وجود می آیند با برخی از علائم مانند: حساس شدن چشم ها به نور، احساس سرگیجه، بی حسی و مختل شدن تکلم بروز پیدا می کنند. اگر یک درمان مناسب برای جلوگیری از بروز میگرن های عصبی صورت گیرد، می توان به راحتی از این علت لکنت زبان ناگهانی در نوجوانان جلوگیری کرد. راهکار درمانی مناسب برای رفع این مشکل داشتن سبک زندگی سالم و مراعات رژیم های غذایی درست است.
علت بند آمدن ناگهانی زبان گاهی اوقات مصرف برخی از داروها می باشد. نوجوانانی که از دارو های آرام بخش و انواع مسکن ها استفاده می کنند بیشتر در معرض خطر ایجاد اختلال در تکلم هستند. در نتیجه باید نوع دارو های مصرفی آن ها مورد توجه قرار گیرد. همینطور زمانی که برخی از مکمل ها که برای بدن بسیار مفید و سودآور هستند بیش از حد مجاز مصرف می شوند، می توانند اثراتی سوء را بروز دهند. مصرف بیش از حد مکمل ها بر روی تار های صوتی حنجره، تنگ و گشاد کردن عروق و نوع صحبت کردن افراد اثرگذار می باشند. همچنین قرص های ضد افسردگی گروه دیگری از دسته بندی داروها هستند که در لکنت زبان ناگهانی نوجوانان موثرند.
برای درمان لکنت باید چه کارهایی انجام داد ؟
اگر بپذیرید که ( یادگیری پیانو در کودکی ) ساده تر و پایدارتر از بزرگسالی است ، متوجه این موضوع خواهید شد که چرا گفتاردرمانگران تاکید دارند که ( درمان لکنت در کودکی ساده تر و پایدارتر و قطعی است، اما با افزایش سن تاثیرگذاری درمان کاهش می یابد بعلاوه انواع برنامه های درمانی در کودکان پیش از دبستان با کودکان مدرسه رو و بزرگسالان متفاوت است. درمان لکنت کودکان پیش از سن مدرسه به دو نوع تقسیم می شود. درمان های مستقیم و درمان های غیرمستقیم . منظور از درمان های غیر مستقیم ، برنامه هایی است که بر روی محیط کودک و تعامل والدین و کودک کار می کنند.
در درمان های غیر مستقیم ما از کودک درخواست خاصی برای انجام تمرینات درمانی نداریم ، همه چیز توسط والدین انجام می شود . به والدین آموزش داده می شود و حتی در برخی از برنامه های والد محور نیازی به حضور مستقیم کودک نیست و تمرینات والدین می تواند پس از ضبط ویدیویی ، توسط درمانگر بررسی شود. درمان های غیر مستقیم برای کودکانی که سن کمی دارند ، لکنتشان به تازگی شروع شده است و از لکنت آگاهی ندارند، مناسب تر است.
آیا تفاوت بین درمان های لکنت وجود دارد؟
درمان های مستقیم درمان هایی هستند که ممکن است در طی سه ماه اول درمان ، نتایج مشهود تری را به ما نشان دهند و هم چنین برای کودکان بزرگتر و کودکانی که درمان های غیرمستقیم برایشان پاسخگو نبوده است ، استفاده می شود. در درمان های مستقیم ما در طی بازی و تمرینات ساختارمند و در طی روز ، تکنیک های مشخصی را با کودک تمرین می کنیم. برای مثال برنامه ی درمانی وست مید ، یک برنامه ی مستقیم است. در این برنامه گفتار سیلابیک به کودک آموزش داده می شود. یا برنامه ی درمانی لیدکامب یک برنامه ی درمانی مستقیم است که مبتنی بر شرطی سازی عامل است، در واقع در این برنامه به گفتار بدون لکنت کودک بازخورد مثبت داده می شود و به گفتار دارای لکنت کودک ، بازخورد منفی . ( نگران نباشید این بازخورد ها به تدریج و با آموزش درمانگر اجرا می شود و باعث واکنش منفی کودک شما نخواهد شد ).
هیچ نوع درمانی بر دیگری برتری ندارد و نمی توان گفت درمان غیرمستقیم بهتر از مستقیم است.موضوع قابل اهمیت این است که درمانگر بتواند مناسب ترین برنامه را برای کودک انتخاب و اجرا کند. ( در خانه ی لکنت مدیر تیم جلسه ی اول ارزیابی را برگزار می کند و انتخاب برنامه ی درمانی مناسب را خواهد داشت) . به یاد داشته باشید که ممکن است درمانگر برنامه های درمانی را گاها ترکیب کند یا تغییر دهد . این مساله ، موضوعی شایع در میان درمانگران است که اگر اصولی انجام شود نه تنها موردی ندارد بلکه موجب نتایج شگفت انگیزی در روند درمان خواهد شد. هرچه سن کودک افزایش پیدا می کند ، درمان لکنت پیچیده ترو زمان برتر خواهد شد . در بزرگسالان دارای لکنت درمان دو هدف کلی را دنبال می کند.
هدف اول : ایجاد گفتار روان و تسهیل کردن لکنت و هدف دوم : پرداختن به افکار و احساسات فرد دارای لکنت. برنامه های درمانی متنوعی برای درمان لکنت بزرگسالان وجود دارند که درمانگر با کمک گرفتن از تجربه و دانش خود ، برای هر مراجع به شکل مناسبی از این برنامه های درمانی استفاده می کند. در تیم خانه ی لکنت تمام درمانگران صرفا به شکل تخصصی بر روی اختلال لکنت و کلاترینگ کار می کنند و همینطور درمانگران با گروه سنی خاصی از افراد دارای لکنت کار می کنند. درمانگران کودک با درمانگران بزرگسال متفاوت هستند.
نظرات