فعالیت در دنیای متاورس چه ریسکی دارد؟
شاید تا به حال با این سؤال که متاورس چیست برخورد کرده باشید؛ سال ۱۹۹۲، در رمان تصادف برفی (Snow Crash)، مردم سعی میکردند تا از تاریکی زندگی روزمره فرار کنند و به چیزی بپردازند که نویسنده، نیل استفنسون (Neal Stephenson)، آن را “متاورس (Metaverse)” نامیده بود؛ یک وجود دیجیتالی یکپارچه و واقعاً غوطهور کننده. با این حال، آن متاورس مدینه فاضله نبود و خطر و هرج و مرج کاربران را تهدید میکرد؛ درست مانند زندگی واقعی.
تصور اینکه مردم پلتفرمهای امروزی متاورس را با پلتفرم واقع گرایانهای که استفنسون به تصویر کشیده اشتباه میگیرند، سخت است. با این حال، دنیای امروزی مبتنی بر عینکهای واقعیت مجازی خطرات زیادی را به همراه دارد. رهبران کسب و کار و فناوری که یک استراتژی متاورس طراحی کردهاند و بر اساس آن پیش میروند، باید با تعدادی از مشکلات، از مسائل امنیتی گرفته تا هزینههای بالای زیست محیطی بلاک چین و هوش مصنوعی روبرو شوند.
ریسکهای فعالیت در دنیای متاورس چیست؟
آنچه که کاربران در دنیای متاورس با آن روبرو میشوند یک پارادایم جدید است. در این میان خطرات و ریسکهایی وجود دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره شده است:
۱ . افزایش جمعآوری دادهها توسط اشخاص ثالث
پلتفرمهای متاورس احتمالاً محدود است و مقدار دادههای شخصی را که توسط اشخاص ثالث جمعآوری میشود، افزایش میدهند. این حجم عظیم داده، معدنی از طلا است که شرکتهای فناوری و بازاریابان میتوانند از آن بهرهبرداری کنند.
از آنجایی که سازمانها از اشخاص ثالث برای دسترسی و استفاده از Metaverse بهره میگیرند، رهبران باید بدانند که این شرکتها چه دادههایی را درباره کارکنان، مشتریان و شرکای خود جمعآوری میکنند و همچنین چگونه اشخاص ثالث آن دادهها را ذخیره و استفاده میکنند.
برای مثال، به عنوان قدمی در حفاظت از Metaverse دانشگاهی UMGC، رهبران باید به پرسشهای مهمی در مورد مسئولیت خود در حفاظت از اطلاعات دانشجویان در مقابل شرکتهایی که به دنبال بازاریابی و فروش داده هستند، پاسخ دهند.
۲ . مسائل مربوط به حریم خصوصی
پلتفرمهای متاورس نیاز به افزایش اتکای آنلاین دارند و این موضوع، پرسشگری درباره حریم خصوصی کاربران و امنیت دادههای آنها را حیاتی میکند.
کنی چینگ (Kenny Ching)، استادیار دانشگاه کسبوکار WPI میگوید: «هرچه دادههای بیشتری را در فضای آنلاین قرار دهید، ردپای دیجیتالی بزرگتری خواهید داشت، بنابراین خطرات بیشتری را متحمل خواهید شد.»
علاوه بر این، ناظران صنعت میگویند که پلتفرمهای Metaverse، علاوه بر جمعآوری دادههای معمولی مانند نامها و آدرسهای افراد، انواع بیشتری از دادههای جدیدتر مانند صدای ضبطشده را جمعآوری میکنند.
جنای مارینکوویچ (Jenai Marinkovic)، بنیانگذار Tiro Security، یک شرکت امنیت سایبری، میگوید: «سازمانها باید در نظر بگیرند که دادههایی را که جمعآوری و ذخیره میکنند، به چه سطح از حفاظت نیاز دارند و چگونه آنها را ایمن کنند. در عین حال، رهبران رهنمودهای قانونی محدودی در مورد برخی از این سؤالات دارند.»
مارینکوویچ ادامه میدهد: «ما هنوز تعاریف روشنی در مورد اینکه چه چیزی اطلاعات شخصی در متاورس را تشکیل میدهد، نداریم.»
۴ . پیچیدگی و چالشبرانگیزی بیشتر در مدیریت دسترسی و هویت
به نظر میرسد که مدیریت دسترسی و هویت در متاورس هم پیچیدهتر و هم چالش برانگیزتر باشد.
مارینکوویچ که همچنین یک متخصص است، در این باره گفت: «هر فروشنده روش خاص خود را برای مدیریت دسترسی و هویت دارد. آنها سازگار نیستند، و اگر رمزهای عبور پیچیده را مثلاً به یک تجربه VR اضافه کنید، به تجربه کاربر آسیب می رساند.»
۵ . خطرات امنیت سایبری
پلتفرمهای Metaverse بسیاری از همان خطرات سایبری را به همراه دارند که برنامههای کاربردی وب فعلی ایجاد میکنند. علاوه بر این، سختافزار توسعهیافته واقعیت مجازی که بسیاری از پلتفرمهای متاورس به آن متکی هستند، آسیبپذیریهای جدیدی را برای شبکههای شرکتی و راههایی برای هکرها برای بهرهبرداری از دادهها ایجاد میکند.
رهبران فناوری اطلاعات باید به سؤالات دشواری در مورد اینکه آیا سازمانها به اندازه کافی برای شناسایی، کنترل و حذف کدهای مخرب در پروژههای متاورس خود مجهز هستند یا خیر، پاسخ دهند.
مارینکوویچ گفت: «کل جهان پیرامون بدافزار یک خطر بزرگ است.»
۶ . سوالات مربوط به هماهنگی در مسئولیت حوادث
چالش مرتبطی که مدیران سازمانی باید در حین برنامهریزی و راهاندازی ابتکارات Metaverse خود در نظر بگیرند این است که مسئولیت حادثه در این فضای دیجیتال جدید چه چیزی را شامل میشود.
ما تهدیدها و پاسخهای خود را مدلسازی نکردهایم: نقض امنیت چگونه به نظر میرسد؟ چگونه میتوان با آن ارتباط برقرار کرد؟ چگونه میتوان به آن پاسخ داد؟
مارینکوویچ گفت: «وقتی شما در یک متاورس [حضور] دارید، به افرادی در داخل و خارج از جهان [متاورس] نیاز دارید.»
او گفت که رهبران فناوری اطلاعات باید بدانند که چگونه تیمهای آنها در داخل و خارج از یک پلتفرم متاورس، برای رسیدگی به یک واکنش هماهنگ در برابر حوادث، با یکدیگر همکاری میکنند. همچنین گفت که ما هنوز راهی برای همکاری آن تیمها با یکدیگر نداریم.
۷ . مسائل مربوط به سطح بالای ناشناس بودن
برای برخی از افراد جذابیت اصلی متاورس و جهانهای درون عینکهای واقعیت مجازی، توانایی برای داشتن هویتی جدا از زندگی واقعی، فیزیکی و روزمره است. این سطح بالای ناشناس بودن فرصتهای خوبی را برای بازیگران بد ایجاد میکند.
تحقیقات در مورد این موضوع در مراحل اولیه خود قرار دارد و مشخص نیست که سازمانها از چه مکانیسمهایی برای دور نگه داشتن آواتارهای ناشناس از دنیای متاورس خود استفاده کنند.
در حال حاضر، ناشناس بودن امکان کلاهبرداری و سوء استفاده در رسانههای اجتماعی و به طور کلی اینترنت را فعال میکند. احتمالاً پلتفرمهای Metaverse آن را حتی گستردهتر خواهند کرد. ناشناس بودن گسترده میتواند باعث ایجاد طیفی از رفتارهای بالقوه منفی شود. محققان همچنان در حال تحقیق برای یافتن خطرات احتمالی متاورس هستند.
نوشته شده با توجه به مطلب متاورس در سایت TechTarget
نظرات