عکس نوشته فانتزی جدید پروفایل با متن های فان و جالب

“ عکس نوشته فانتزی جدید پروفایل ۲۰۲۲ “، + عکس دخترانه فانتزی جدید برای پروفایل + را در ادامه این مطلب ما برای شما گلچین کردیم تا برای خرید از آنها ایده بگیرید.

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است

تو رهروِ دیرینه‌ی سرمنزل عشقی
بنگر که ز خون تو به هر گام نشان است

آبی که برآسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته روان است

باشد که یکی هم به نشانی بنشیند
بس تیر که در چله‌ی این کهنه کمان است

از روی تو دل کندنم آموخت زمانه
این دیده از آن روست که خونابه فشان است

دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازیچه ی ایام دل آدمیان است . . .

عکس نوشته فانتزی جدید پروفایل ۲۰۲۲

ابری نیست.
بادی نیست.
می نشینم لب حوض:
گردش ماهی ها، روشنی، من، گل، آب
پاکی خوشه زیست
مادرم ریحان می چیند
نان و ریحان و پنیر، آسمانی بی ابر، اطلسی هایی تر.
رستگاری نزدیک: لای گل های حیاط.
نور در کاسه مس ، چه نوازش‌ها می ریزد!
نردبان از سر دیوار بلند، صبح را روی زمین می‌آرد.
پشت لبخندی پنهان هر چیز
روزنی دارد دیوار زمان ، که از آن ، چهره من پیداست
چیزهایی هست، که نمی دانم.
می دانم، سبزه ای را بکَنم خواهم مرد
می روم بالا تا اوج، من پرواز بال و پرم
راه می بینم در ظلمت، من پرواز فانوسم
من پرواز نورم و شن
و پُر از دار و درخت
پرم از راه، از پُل، از رود، از موج
پُرم از سایه برگی در آب:
چه درونم تنهاست.

عکس نوشته فانتزی جدید پروفایل ۱۴۰۱

_ شب بود
ساعتی در خلوت هم بودیم
من و باران
و چند قاصدک لنگان
_باز هم این شب لجوج!!
_نه بگذار شب همچنان بوزد
ما به کمی کلافگی نیازمندیم
و به پوچی
و به دریچه ای
برای گذر از اندوه
و به دیگری
برای گذر از خود
_چه شد سر رفتی از خودت؟
_شب کلافه از چک چک
ناودانِ چشم گذشت
و دریچه از اندوه
اما خود از دیگری نگذشت
به فراخور یک خلوت
و چند قاصدک لنگان
که در ذهن متن پرسه می زند
( این ها دیالوگ های زنی ست اسیر متن که با خودش یکی به دو می کند)
_بس کن راوی مزاحم !!
راوی دست و پایش را گم
و گم می شود از متن
◻️◻️

_کجای خودت بودیم؟
_دل سپرده بودیم
به نور چند ستاره ی کور
و به ماه
که از خورشید رو گردان بود
و به دور دست ها
که از جاده و مسافر گریزان
(زن از پنجره گریزان است
مرد از جاده
شب از ماه
و ستاره ی کور…)
_ از من!
می بینی؟؟
باید بگریزیم از خود
به جایی
بی جاده
بی پنجره
بی ماه
بی ستاره ی کور
بی آن خود مغموم سرگردان.
_باید بی خود بشویم از خود؟
_نه باید بی دل بشویم
_یعنی دل خانه ی ماست؟
_ ویرانه که خانه نیست!
دست می ساید بر تن ماه در حوض
که قطرات باران …
_واای
به چشمه سار
به باران
به ابرهای ولگرد لجوج
بسپارید
به خاک آن گور تنها
در ویرانه ها کم ببارید.
_شب از نیمه گذشته است بانو!!
_می شنوی؟؟
آواز حزن انگیز میله ها
گوش شب را آزار می دهد
و این روح خسته در زندان تن را.
_چگونه باید گسست از هم
یاخته ها را
و رها شد؟
شب از نیمه گذشته است بانو!!
_ولی دو چشم! تنها دو چشم!
رها شده از بیم تن،
جهان را نظاره می کنند
و بار اندوه زمان را به کول می کشند
در خود صبور
در خود سکوت
در خود رها
_باید به ویرانی تن داد
چون سبویی
شکسته بر گذرگاهی بی عبور.
( راوی تا که خواست سطر شب را خط بزند …)
_نه بگذار شب همچنان بوزد
ما به کمی کلافگی نیازمندیم…