موارد مصرف و عوارض داروی پریمیدون

پریمیدون چه نوع دارویی است؟ قبل از مصرف آن چه نکاتی لازم است؟ در چه مواردی مصرف می شود و عوارض آن چیست؟ آیا در درمان حملات تشنج ماثر است؟ شاید شما بخواهید از این نوع دارو استفاده کنید. در ادامه این مطلب به تمام سئوالات شما در رابطه پریمیدون پاسخ داده می شود. با ما همراه باشید.

پریمیدون چیست؟

پریمیدون یا Primidone دارویی است که معمولا به شکل قرص خوراکی مصرف و از بروز تشنج و علائم آن جلوگیری می‌کند. صرع بدین معناست که فرد به کرات دچار غش و تشنج می‌شود. تشنج یک حالت گذرا بوده که بر اثر تغییرات الکتریکی مغز ایجاد می‌شود. در تشنج تغییرات الکتریکی در یک قسمت خاص از مغز رخ می‌دهد و بنابراین به صورت موضعی بخشی از بدن دچار تشنج می‌شود.

مکانیسم اثر این دارو دقیقاً نامشخص است. اگرچه پریمیدون در بدن به فنوباربیتال تبدیل می‌شود، اما مکانیسم اثر پریمیدون احتمالاً شبیه فنی‌توئین است. احتمالاً بر کانالهای سدیمی مؤثر است.

نکات پیش از مصرف پریمیدون

بهتر است که قبل از مصرف دارو، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:

در صورتی که باردارید یا قصد باردار شدن دارید و یا به نوزاد خود شیر می‌دهید.
اگر هرگونه مشکل کبدی یا کلیوی دارید.
در صورتی که مشکل تنفسی دارید.
اگر به الکل یا ماده مخدری اعتیاد دارید.
اگر مشکل خونی به نام پورفیری دارید.
اگر در حال مصرف داروی خاصی هستید. این داروها شامل تمامی داروهای در دسترس است، چه برایتان تجویزشده است و چه بدون تجویز پزشک آن را مصرف می‌کنید نظیر داروهای گیاهی و داروهای مکمل.
اگر سابقه واکنش آلرژیک به دارویی دارید.

موارد مصرف

اين در درمان حملات تشنجي تونيك – كلونيك (صرع بزرگ)، ميوكلونيك شبانه، حملات سنجي پيچده و ساده‌ مصرف مي‌شود.

نحوه مصرف

شما کمک می‌کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید.
دوز و مقدار داروی پریمیدون ، از فردی به فرد دیگر با توجه به بیماریش متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک به شما تجویز کرده است، استفاده نمایید. معمولاً در ابتدا درمان درمان بادوز کم این دارو آغاز می‌شود و سپس به مرور زمان پزشک دوز دارو را افزایش می‌دهد.
قرص پریمیدون را قبل یا بعد از غذا با مقداری آب قورت دهید.

عوارض پس از مصرف

خواب آلودگي ، عدم تعادل، تهوع، اختلالات بينايي و بثورات جلدي، بخصوص در شروع درمان بروز مي‌كندو معمولاً با ادامه درمان برگشت‌پذير هستند. ساير عوارض دارو شامل افسردگي، تحرك پذيري، بيقراري و اغتشاش شعور در سالمندان ،‌هيجانات و فعاليت زياد و غير عادي در كودكان و آنمي‌مگالوبلاستيك هستند.

عوارض جانبی

CNS: خستگی مفرط، سرگیجه، تحریک پذیری، خواب آلودگی، تغییرات خلقی، آتاکسی، بی ثباتی، لرزش، راه رفتن ناپایدار، احساس سبکی در سر.
GI: تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، خشکی دهان.
Other: دو بینی، نیستاگموس، پر ادراری، لنفادنوپاتی، ادم، لکوپنی، ائوزینوفیلی، استئومالاسی، آلوپسی مشکلاتی در هماهنگی و کنترل ماهیچه ها.

تداخلات دارویی

مصرف همزمان پریمیدون با تمام داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی اثرات سمی و عصبی را افزایش می دهد.
INH و هیدانتوئین ها غلظت پریمیدون را افزایش می دهند.
استازولامید غلظت پریمیدون را کاهش می دهد.