بیوگرافی رشید مسجدی قهرمان پاراوزنه برداری +علت معلولیت و علت فوت
بیوگرافی رشید مسجدی قهرمان پاراوزنه برداری +علت معلولیت و علت فوت
رشید مسجدی ملی پوش پارادوومیدانی و قهرمان پاراوزنه برداری متولد سال ۱۳۶۷ در اصفهان بود روز پنجشنبه ۲۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ به علت عارضه توده سرطانی در زبان فوت کرد.
درگذشت غیرمنتظره و باورنکردنی رشید مسجدی قهرمان پرتاب وزنه پارالمپیک همه اهالی ورزش را شوکه کرد. در ادامه به معرفی و بیوگرافی رشید مسجدی کیست و افتخارات و سوابق و علت فوت وی می پردازیم. با ما همراه باشید.
بیوگرافی رشید مسجدی
رشید مسجدی متولد سال ۱۳۶۷ در اصفهان ملی پوش پارادوومیدانی پرتاب وزنه و قهرمان پرتاب وزنه پارالمپیک، دارنده مدال طلای رقابت‌های پارادوومیدانی قهرمانی جهان و بازی‌های پاراآسیایی هانگژو بود.
رشید مسجدی ملی‌پوش پارادوومیدانی ایران که به تازگی از ناحیه زبان تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، درگذشت. او در روز پنجشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ دارفانی را وداع گفت.
سوابق
رشید مسجدی، دارنده مدال طلای رقابت‌های پارادوومیدانی قهرمانی جهان و بازی‌های پاراآسیایی هانگژو بود. در کارنامه ورزشی وی قهرمانی در رقابت‌های جهانی ۲۰۲۳ و کسب دو طلا و برنز در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو دیده میشود.
مسجدی قهرمان مسابقات جهانی پاریس و بازی های پاراآسیایی هانگژو چین در پرتاب وزنه بود. وی پس از درخشش در بازی های پاراآسیایی هانگژو در حال آماده سازی خود برای شرکت در پارالمپیک پاریس بود و یکی از امید های کاروان ایران برای کسب مدال طلا بود.
زندگی شخصی رشید مسجدی و همسرش و فرزندان
رشید مسجدی مجرد بود و ازدواج نکرده بود.
درگذشت
رشید مسجدی قهرمان پرتاب وزنه پارالمپیک دار فانی را وداع گفت. او چند هفته قبل با احساس درد شدید در زبانش به پزشک مراجعه کرد و پس از انجام چند آزمایش مشخص شد که روی زبانش یک توده وجود دارد و باید به سرعت تحت عمل جراحی قرار بگیرد. مسجدی گفته بود که عمل جراحی‌اش روز سه شنبه ١٨ اردیبهشت انجام میشود چرا که توده روی زبانش رو به سرطانی شدن بود.
او یک ماه پیش به دلیل مشکلی که ایجاد شده بود با مراجعه به پزشک متوجه شده بود توده بدخیم در ناحیه زبان دارد،تصمیم به آغاز روند درمان گرفت. اما علی رغم عمل موفق وی متأسفانه به دلیل شرایط جسمی و تاب آوری بعد از عمل ساعاتی قبل این قهرمان جهان دار فانی را وداع گفت.
کسب سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس
رشید مسجدی ۳۵ ساله یکی از مدال‌آوران ایران در این مسابقات جهانی بود. او که به نخستین طلای خود در قهرمانی جهان رسید و موفق شد رکورد پرتاب وزنه در این رقابت‌ها را ارتقا و سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس را به خود اختصاص دهد. اما در نهایت ناباوری وی امروز از دنیا رفت.
او گفته بود: تمریناتم را بلافاصله پس از بازگشت از پاریس شروع کرده‌ام و اگر همه چیز طبق روال پیش برود، صددرصد رکورد بهتری می‌زنم تا بتوانم طلای پرتاب وزنه را بگیرم. در پرتاب دیسک هم امیدوارم به قهرمانی برسم، چون آشنایی با حریفانم در این ماده ندارم و فقط می‌دانم حریف اصلی‌ام علیرضا مختاری است. هر ورزشکاری دوست دارد رکورد خودش را ارتقا دهد، اما گاهی اوقات شرایط فراهم نمی‌شود یا کم و کاستی در تمرینات و آمادگی روحی به وجود می‌آید که نمی‌تواند عملکرد مورد نظر را داشته باشد. با این حال امیدوارم این افزایش رکورد را داشته باشم. آرزویم است که بتوانم در پارالمپیک هم مدال طلا بگیرم.
علت معلولیت رشید مسجدی
رشید مسجدی درباره علت معلولیت خود می گوید: در سال ۹۲ تصادف کردم و از ناحیه گردن و دچار ضایعه نخاعی و قطع‌شدگی در مهره‌های C5 و C6 و C7 شدم. سال ۹۲ پس از آنکه لیسانس گرفتم، برای خدمت سربازی به پادگان ۰۵ کرمان رفتم. در آنجا شرایطم خوب بود و سیستم ورزش پادگان را در اختیار داشتم. یک روز که به مرخصی آمدم و می‌خواستم به همراه برادرم به خانه برگردیم که در فلکه دروازه شیراز در اصفهان پشت فرمان خوابم برد و این اتفاق افتاد.
فلکه‌ای به نام دروازه شیراز در اصفهان داریم. آنجا در حال احداث مترو بودند و البته ایمنی این فلکه در حد صفر بود. قبل از من هم یک ماشین در آنجا به پایین پرتاب شده بود، بعد از من هم یک ماشین دیگر سقوط کرد. این فلکه خیلی تلفات گرفت که یکی از آنها من بودم و در نهایت ساخته شد. اگر ایمنی رعایت میشد، حداقل سقوط نمی‌کردیم و با دیواره بتونی برخورد می‌کردیم.
در این تصادف برادرم را از دست دادم. ۳٫۵ سال از این موضوع خبر نداشتم، چون خودم قادر به تکلم نبودم و خانواده نیز گفته بودند که سعید (برادرم) را برای درمان فک به آلمان فرستاده‌اند و او هم نمی‌تواند در آنجا حرف بزند
قبل از آن اتفاق، ورزشکار حرفه‌ای بودم. از نونهالی در فوتبال بودم، اما سپس تغییر رشته دادم و به دلایل شخصی و بی‌محبتی مربیان به دنبال اسکی و تنیس رفتم. من دانشجوی یزد بودم و در زمینه‌های فیلم‌سازی و گرافیک فعالیت داشتم. در چند جشنواره شرکت کردم و مقام هم آوردم. زندگی خوبی داشتم، ولی با آن تصادف فصل جدیدی از زندگی‌ام رقم خورد
وقتی تصادف کردم، ۶ ماه در بیمارستان بستری بودم. نزدیک به ۳ سال هم در خانه و در دستگاه ایزوله بودم و خیلی اذیت شدم. از مهر ۹۲ تا ۲۷ اسفند همان سال در بیمارستان بودم و ۴۷ روز هم به کما رفتم. بعد از مرخص شدن، یکی از ریه‌هایم را به طور کامل از دست دادم و بعد از پیگیری‌های بسیار در خانه، ۳۰ درصد از توانایی آن ریه از بین رفته، بازگشت. همچنین ۲ سال و ۸ ماه در اتاق ایزوله و تنفس مصنوعی بودم. ۸ عمل جراحی روی من انجام شد که شامل عمل ریه، روده و … میشد.
تنفس مصنوعی پس از ۳ سال از من جدا شد و کم کم خودم نفس کشیدم. در واقع پس از بیش از ۳ سال آفتاب بیرون را دیدم. در طول این سال‌ها زخم بستر داشتم که تا سال ۱۴۰۰ همراه من بود، ولی در نهایت با سبقه ورزشی که داشتم، با همان شرایط کم کم تمریناتم را شروع کردم. وقتی دکتر تأییدیه داد که می‌توانم ورزش را شروع کنم، سه رشته را برای خودم انتخاب کردم؛ شنا، تیراندازی و پرتاب وزنه. در تیراندازی تعادل لازم را به دلیل شرایط مهره‌های گردن نداشتم و به این نتیجه رسیدم که شرایط فعالیت در این رشته را ندارم. سپس به سمت شنا رفتم و اتفاقاً وضعیتم خوب بود، ولی با توجه به شرایط زخم بستر که داشتم، حضور در استخر برایم ضرر داشت؛ چون کلر داخل آب باعث آسیب به زخم میشد که این موضوع مربوط به سال ۹۵ بود.
شروع ورزش بعد از معلولیت
بعد از اتفاق معلولیت به سمت بدنسازی رفتم و کار با اولین مربی‌ام یعنی آقای احمدرضا کاظمی را به طور جدی در رشته کلاب آغاز کردم. با کاظمی که خودش دونده پاراآسیایی بوده، در رشته کلاب قهرمان کشور شدم، اما همان زمان کمیسیون پزشکی در داخل کشور برایم انجام شد و به این نتیجه رسیدند که کلاسم F51 نیست و F52 است. این تغییر کلاس همزمان با بالا رفتن شیوع کرونا بود و باید از یک مربی به‌روزتر در بخش پرتاب‌ها استفاده می‌کردم.
در این تصادف برادرم را از دست دادم. ۳٫۵ سال از این موضوع خبر نداشتم، چون خودم قادر به تکلم نبودم و خانواده نیز گفته بودند که سعید (برادرم) را برای درمان فک به آلمان فرستاده‌اند و او هم نمی‌تواند در آنجا حرف بزند. سعی کردم به خاطر شرایطی که در خانواده وجود داشت، خودم را جمع و جور کنم. به خودم گفتم که وقت برای این نیست که آه و ناله کنم، درباره از دست رفتن جوانی‌ام حرف بزنم و اینکه چرا اینگونه شد. در واقع فرصت برای این فکرها نبود. به دلیل اینکه جو خانواده بدتر نشود، سعی کردم به سرعت از آن شرایط فاصله بگیرم. فقط خدا خدا می‌کردم که از دستگاه اکسیژن جدا شوم تا بتوانم خودم نفس بکشم، بیرون بروم و ورزش را از سر بگیرم.
پیام تسلیت درگذشت رشید مسجدی
دکتر غفور کارگری رییس کمیته ملی پارالمپیک با صدور پیامی درگذشت رشید مسجدی ملی پوش ارزنده تیم ملی پارادو و میدانی را تسلیت گفت.
به گزارش روابط عمومی کمیته ملی پارالمپیک، در متن این پیام آمده است:
“انا لله و انا الیه راجعون
ضایعه درگذشت ناگهانی ملی پوش ارزنده تیم پارادو و میدانی رشید مسجدی موجب تاثر و تالم اینجانب گردید.
مرحوم مسجدی پس از درخشش در بازی های پاراآسیایی هانگژو برای حضور در بازی های پارالمپیک پاریس آماده میشد و با انگیزه زیاد برای این رویداد تلاش می کرد و از امید های کاروان ایران برای کسب مدال طلا بود.
اینجانب از سوی خانواده پارالمپیک این ضایعه تلخ را به خانواده محترم مرحوم مسجدی و جامعه ورزش تسلیت و تعزیت می گویم و از درگاه ایزد متعال برای آن مرحوم طلب مغفرت و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسالت دارم.”
**********
باشگاه فولاد مبارکه سپاهان در پیامی درگذشت رشید مسجدی قهرمان بازی‌های پاراآسیایی را تسلیت گفت.
به گزارش روابط عمومی باشگاه فولاد مبارکه سپاهان، متن این پیام به شرح زیر است:
انا لله و انا الیه راجعون
درگذشت رشید مسجدی قهرمانی بازی‌های پاراآسیایی را به خانواده ایشان، جامعه ورزشی و همه دوستان و آشنایان آن مرحوم تسلیت عرض می‌نماییم.
مسجدی در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو مدال طلا به دست آورد و در بازی‌های جهانی موفق به کسب سهمیه پارالمپیک شده بود.
باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان در نهایت تأسف و تأثر، از خداوند متعال برای آن مرحوم رحمت و مغفرت الهی و برای خانواده معزز و بازماندگان ایشان صبر و اجر مسئلت می‌نماید.
نظرات