آیا چشم مصنوعی با قابلیت دیدن وجود دارد؟

شاید شما هم شنیده باشید که امروزه پروتز های چشمی ساخته شده است که قابلیت دیدن دارند! اما این خبر تا چه اندازه درست است؟ آیا واقعا چشم مصنوعی با توانایی دیدن ساخته شده است؟

 

در این مطلب قصد داریم تا جزئیات این خبر را مورد بررسی قرار دهیم و در خصوص پروتز های چشم مصنوعی صحبت کنیم؛ بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

چشم های بیونیک چگونه کار می کنند؟

چشم‌های بیونیک، که به عنوان پروتزهای بینایی نیز شناخته می‌شوند، تنها در صورتی کار می ‌کنند که فرد زمانی توانایی دیدن داشته باشد. درک این موضوع بسیار مهم است زیرا این دستگاه به مسیرهای عصبی طبیعی و مغز ما که هنوز دست نخورده متکی است.

اگر در قسمتی از شبکه فیزیولوژیکی که امکان بینایی را فراهم می کند، اختلال ایجاد شده باشد، دستگاه کاشته شده نمی تواند بینایی را بازیابی کند. به عبارت دیگر، اگر فرد چشم خود را از دست داده باشد یا در اثر تصادف دچار ضربه به سر شده باشد، این فناوری هنوز برای بازیابی بینایی کارایی ندارد.

چشم مصنوعی از نظر تئوری اعضای مصنوعی بدن هستند که با استفاده از وسایل الکترومکانیکی کار می‌کنند. با این حال، در این مرحله، زمانی که دید دیگر وجود ندارد، آنها بیشتر تقویت کننده بینایی هستند تا ایجاد دیدی کامل و متأسفانه، آنها قدرت خاصی یا دید اشعه ایکس را منتقل نمی کنند.

چشم‌ های بیونیک از میکروالکترودهایی تشکیل شده‌اند که با جراحی در نزدیکی یک چشم، عصب بینایی یا مغز کاشته می‌شوند. تحریک الکتریکی روی نواحی از سیستم بینایی کار می کند که هنوز عملکردی دارند اما اطلاعات درست را دریافت نمی کنند.

تحریک الکتریکی مصنوعی ارائه شده توسط میکروالکترودها امکان درک نقاط کوچک نور به نام فسفین را فراهم می کند. فسفین ها را مانند دیدن نورها بدون وجود نور در نظر بگیرید. اینها نورها یا رنگ هایی هستند که ممکن است وقتی چشمان خود را می بندیم یا آنها را می مالیم ببینیم.

توانایی دیدن با چشم مصنوعی تا چه حد است؟

چشم ‌های Bionics فسفین تولید می‌کنند، بنابراین فرد می‌تواند حسی نسبت به محیط خود ایجاد کند. دقت داشته باشید که این نور طبیعی نیست، بلکه بیشتر شبیه یک سری فلاش ها و اشکال می باشد.

برخی از افراد با چشم ‌های بیونیک می ‌توانند اطلاعات را درک کنند تا بتوانند تشخیص دهند که آیا فرد دیگری آنجاست یا خیر؛ با این حال، برخی از افراد حتی توانسته اند تصاویری از حروف بزرگ یا یک کلمه را روی یک تکه کاغذ تشخیص دهند.

اساساً، چشم ‌های بیونیک تصاویر را از یک دوربین فیلمبرداری می‌ گیرند و آن‌ ها را به نمایشی از کنتراست ‌ها در سیاه و سفید تبدیل می‌ کنند. سپس، از تضادها، یک پردازنده ویدیویی تصویری تار متشکل از فسفین ها یا فلاش های نور ایجاد می کند.

نتیجه نهایی این است که فرد دارای چشم بیونیک با استفاده از توصیف اندازه، شکل و محل فسفین  ها ظاهر یک تصویر بصری معنادار را می بیند؛ که البته به کمی زمان نیاز است تا با آموزش، فرد بتواند توانایی تفسیر آنچه را که می بیند را بیاموزد.

میدان دید یک فرد با چشم بیونیک به حدود یک دست در طول بازو محدود می شود، فرد باید بخش های تصاویر را به خاطر بسپارد و یاد بگیرد که چگونه آن‌ها را در چیزی که منطقی است، مانند باز شدن در یا نزدیک شدن شخصی، کنار هم قرار دهد.

فناوری جدیدتر نوید افزودن دوربین های سنجش فاصله و تصاویر حرارتی را می دهد که البته به زمان احتیاج است و تاکنون محققان توانسته اند در همین حد توانایی دیدن با چشم های مصنوعی را ایجاد کنند.

چه کسی می تواند چشم بیونیک داشته باشد؟

مسلما تمامی افراد این امکان را ندارند که از این چشم های مصنوعی استفاده کنند؛ آنچه که تاکنون گزارش شده است این است که افرادی می توانند از این پروتز ها استفاده کنند که در گذشته توانایی دیدن داشته اند، به عبارتی نابینایی مادرزادی نداشته اند.

برای اینکه فرد به عنوان کاندید چشم بیونیک در نظر گرفته شود، باید معیارهای خاص را داشته باشد که عبارتند از:

• بزرگسالان ۲۵ سال و بالاتر
• بدون درک نور در هر دو چشم
• سابقه داشتن دید در گذشته
• آفاکیک یا سودوفاکیک (بدون عدسی در چشم)
• مایل و قادر به دریافت پیگیری بالینی توصیه شده پس از ایمپلنت، نصب دستگاه و توانبخشی بینایی است

چشم های مصنوعی چه تفاوتی با چشم های طبیعی دارند؟

سیستم چشم طبیعی

چشم های بیونیک حاوی قرنیه، مردمک، عدسی، شبکیه، عنبیه و عصب بینایی است. که از هر جسمی تابش می شود یا منعکس می شود به چشم انسان می رسد. نور از طریق قرنیه وارد چشم می‌شود و مردمک با استفاده از عدسی همگرا می‌شود و تصویر واقعی که معکوس می‌شود روی شبکیه چشم ساخته می‌شود. شبکیه به نوبه خود سیگنال های الکتریکی تولید می کند که برای تفسیر به مغز ارسال می شود. مغز تصویر را می بیند و آن را به عنوان یک تصویر ایستاده به همان اندازه جسم پردازش می کند.

چشم های مصنوعی

می تواند ۲ نوع باشد، یک نوع آن به عنوان پوشش حفره چشم عمل می کند. نوع دیگر به حفظ حجم مانند چشم اصلی کمک می کند. چشم های مصنوعی طوری ساخته می شوند که شبیه چشم های بیونیک بیمار به نظر می رسند، از گچ پاریس، شیشه یا اکریلیک ساخته شده و جلا داده می شود تا بدرخشد و شبیه قسمت سفید چشم شود، آلومینیوم معمولاً برای عنبیه استفاده می شود و در نهایت آن را به گونه ای رنگ می کنند که شبیه چشم اصلی باشد.

در کلینیک ارتز و پروتز فراز ما قادر هستیم تا انواع مختلف چشم های مصنوعی را متناسب با نیاز شما آماده کنیم.

انواع روش های برداشتن چشم

چشم ها را می توان به ۳ روش زیر برداشت:

بیرون زدگی: که روش شامل برداشتن محتویات چشم داخلی از جمله عنبیه و قرنیه است، در این روش صلبیه دست نخورده باقی می ماند و ماهیچه های اضافی چشم همچنان در جای خود قرار دارند. معمولاً کاشت اوربیتال به گونه ای انجام می شود که چشم ها پر به نظر برسند و در نهایت پوشش چشم نیز وجود دارد.

خروج هسته: در این روش کل چشم برداشته می شود، در شرایطی انجام می شود که تومور، عفونت، چشم آسیب دیده دردناک است و در مواردی که فشار زیادی به چشم وارد می شود، عضلات اضافی چشمی جدا شده و سپس به ایمپلنت متصل می شوند.

حذف کامل: در این حالت کل محتویات چشم برداشته می شود، یعنی کره چشم، ماهیچه های چشم و گاهی حتی پلک ها برداشته می شوند. معمولاً در چنین مواردی از پروتز فک و صورت استفاده می شود.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با چشم مصنوعی با قابلیت دیدن و دیگر جزئیات مربوط به پروتز های چشم آشنا کنیم؛ در آخر این مورد را در نظر داشته باشید پروتز های چشم با قابلیت دیدن هنوز چندان در دسترس نیستند، اما اگر قصد تهیه آن ها را داشته باشید احتمالا بتوانید این کار را کنید.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در ادامه تلاش کردیم تا برخی از سوالات رایج شما را پاسخ دهیم.

برخی سوالات در خصوص چشم مصنوعی:

چشم مصنوعی چگونه ساخته می شود؟

بیشتر چشم ‌های مصنوعی مقعر هستند و شبیه لنزهای تماسی هستند که ضخیم‌ و شفاف نیستند، رنگ چشم با چشم طبیعی شما مطابقت دارد و با دست طراحی شده است؛ چشم مصنوعی از رزین مصنوعی ساخته شده است که نمی شکند و در نهایت روی ایمپلنت چشمی که در سوکت باقی می ماند قرار می گیردو

هر چند وقت یکبار باید چشم مصنوعی را تمیز کرد؟

هرچه دفعات بیشتر چشم برداشته شود، خطر عفونت بیشتر می شود. با این حال، چشم و حفره باید تمیز نگه داشته شوند، بنابراین باید تعادل مناسب بین این دو را پیدا کنید. برخی از افراد هر روز چشم‌ های خود را بر می ‌دارند و به عنوان بخشی از کارهای روزمره خود، آنها را می ‌شویند.

برخی دیگر در بین معاینات اصلاً چشم خود را بر نمی دارند و هر ماه روند تمیز کردم را انجام می دهند. در مورد کودکان، بسیار مهم است که آنها را در اسرع وقت به فرآیند برداشتن عادت دهید، از تمیز کردن دور چشم به طور منظم شروع کنید و سپس با گذشت زمان تا برداشتن آنها ادامه دهید.

آیا چشم مصنوعی حرکت می کند؟

هنگامی که یک چشم برداشته می شود، یک ایمپلنت چشمی مانند یک توپ کوچک به جای آن وارد شده و به ماهیچه های چشم متصل می شود. سپس ایمپلنت به صورت هماهنگ با چشم باقی مانده حرکت می کند.

هر چه چشم مصنوعی مناسب تر باشد، احتمال حرکت بیشتر خواهد بود، راحتی و تناسب چشم مصنوعی در طول زندگی متفاوت است و ممکن است تحت تأثیر سرماخوردگی، استرس، پیر چشمی، پریشانی، بلوغ و یائسگی و غیره قرار گیرد. که البته احتمالاً برای اطمینان از تناسب خوب و بهترین نتیجه زیبایی نیاز به تعویض در فواصل زمانی معین دارد.

آیا چشم مصنوعی نیاز به مراقبت دارد؟

نظرات متناقضی در این زمینه وجود دارد، برخی از متخصصان می گویند که نیازی به انجام کار اضافی برای محافظت از چشم نمی باشد، اما باید از ورزش های تماسی اجتناب شود. برخی دیگر ممکن است توصیه کنند که همه ورزش‌ها را می‌توان تا زمانی که از عینک یا عینک محافظ مخصوص استفاده کرد، انجام داد./۱۸۹۷۷۰