تاریخچه آهنگ های محلی در ایران
کشور ایران از دیرباز در همه زمینه‌های فرهنگ خود جزو پیشگامان بوده است. موسیقی و آهنگ محلی در دسته‌ای از هنرهای ایرانی گسترده‌ای قرار دارد که به هر شهر یک نوع از آن اختصاص می‌یابد. آهنگ‌های محلی ایرانی به دو گونه اصلی وجود دارند. در گونه اول بر اساس فرهنگ و آیین یک منطقه آهنگ‌های محلی به‌صورت گروهی یا انفرادی اجرا می‌شوند. گونه دوم، رقص‌های محلی مختص یک ساز محلی هستند که باز هم براساس فرهنگ‌های متنوع به‌صورت‌های مختلفی شکل گرفته‌اند.
موضوعات آهنگ‌های محلی
آهنگ‌های محلی مختلف را بر اساس موضوع می‌توان به شکل زیر دسته‌بندی کرد:
- آهنگ‌های مناسبتی و تشریفاتی (عیدها، تولدها و جشن‌ها)
- آهنگ احساسی
- آهنگ مذهبی
- آهنگ کودکان و لالایی
- آهنگ سوگواری
تعریف آهنگ محلی (فولکلور)
آهنگ محلی (بومی / فولکلور) نوعی از موسیقی‌های سنتی است که به رسم‌ورسوم یک ناحیه جغرافیایی خاص از یک کشور تعلق دارد. این موسیقی از نسلی به نسل دیگر منتقل خواهد شد.
مفهوم محل یا بوم در عبارت آهنگ محلی / بومی به محل زندگی این افراد اشاره می‌کند که این ترانه‌ها بین آن‌ها از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند و نوعی اشتراک فرهنگی بین همان مردم را نشان می‌دهد. به‌طور مثال آهنگ لری، آهنگ کردی، آهنگ گیلکی یا موسیقی جنوب هرکدام حال‌وهوایی دارند و از سازهای مخصوص در آن‌ها استفاده می‌شود. این آهنگ‌ها معمولا با تکنوازی یا تک‌خوانی و جمع‌خوانی ساکنین آن محل همراه است.
آهنگ‌های غمگین
آهنگ غمگین محلی، ملودی‌های عامه محلی و ساده اما در عین حال زیبا هستند. این موسیقی‌ها برای جهانیان اهمیت بالایی دارند. کارشناسان این آهنگ‌های غمگین محلی را پشتوانه‌های موسیقی‌های معروف کلاسیک می‌دانند. این موسیقی‌ها، منعکس‌کننده تمامی نیازهای یک قوم شناخته می‌شوند و به‌طور اختصاصی به خودشان تعلق می‌گیرد. شما می‌توانید برای دسترسی به انواع آهنـگ محلی و ایرانی به‌سبک موردعلاقه‌تان به ناکامان مراجعه کنید.
تاریخچه آهنگ های محلی
در زمان‌های قدیم (عصر حجر) مردم بر این باور بودند که موسیقی همچون عنصری شفادهنده عمل می‌کند. به‌گونه‌ای که موسیقی‌دان را نوعی پزشک یا طبیب می‌دانستند. این عقیده و باور در ایران نیز رواج داشته است که به جزیی از فرهنگ کلی موسیقی ایران تعلق دارد.
این فرهنگ را فرهنگ عامه می‌نامند و آهنگ محلی را شاخه‌ای از آن می‌دانند. ویژگی آهنگ محلی همچون آهنگ لری را می‌توان در سادگی بسیار و عدم وجود پیچیدگی در آن جست‌وجو کرد.
ویژگی آهنگ محلی چیست؟
موسیقی محلی، هنری ریشه‌دار در میراث‌های کهن به‌شمار می‌رود و توسط هیچ استاد و موسیقی‌دانی تدریس نمی‌شود. به‌عبارتی هیچ منطق موسیقایی خاصی پشت آن نبوده است و فقط حس‌وحال عمومی مردم منطقه‌ای خاص را یادآوری می‌کند و به اعمال و رفتار زندگی عادی آن‌ها برمی‌گردد. این موسیقی‌ها به توصیف شرایط حاکم بر یک منطقه می‌پردازند و زمینه‌های مختلف شاد، غمگین، احساسی، عاشقانه یا عارفانه برخوردار هستند.
سازهای مخصوص آهنگ محلی
در اجرای موسیقی‌های محلی از سازهای دهل، دمام، دف، نی، سنج، شیپور، کرنا، سرنا و… استفاده می‌شود. نوازندگان این سازها الزاما موسیقی‌دان حرفه‌ای نیستند. اما در نواختن ساز خود مهارت بالایی دارند.
جمع‌بندی
آهنگ محلی بخشی از فرهنگ خاص مردم هر کشور را تشکیل می‌دهند و کشور زیبای ما، دارای قومیت‌های متنوع زیادی است. هرکدام از این قوم‌ها موسیقی مخصوص خود را دارند که این قضیه باعث تنوع طیف و گستردگی سبک‌های مختلف موسیقی ایران می‌شود.
نظرات