بهناز جعفری | بیوگرافی و عکسهای بهناز جعفری بازیگر سریال بچه مهندس

0

بیوگرافی و عکسهای بهناز جعفری بازیگر

بیوگرافی بهناز جعفری

بهناز جعفری از بازیگران خوب کشورمان در ۲۵ مرداد ماه سال ۵۳ در تهران بدنیا آمد. وی وی فارغ‌التحصیل رشته ادبیات نمایشی از دانشگاه آزاد اسلامی است. اولین فیلم او که در نقش کوتاهی در آن حضور داشت روسری آبی در سال ۱۳۷۳ بود.

بهناز جعفری

همسر بهناز جعفری

بهناز جعفری تا کنون ازدواج نکرده است و مجرد است .

شروع فعالیت بهناز جعفری

ولین فیلم او که در نقش کوتاهی در آن حضور داشت روسری آبی در سال ۱۳۷۳ بود. او برای بازی کوتاهش در فیلم «خانه‌ای روی آب»، ساخته بهمن فرمان آرا از بیستمین جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل زن را گرفت. جعفری بازی در تئاتر را با نمایش سلطان مار به کارگردانی گلاب آدینه در سال ۱۳۷۲ آغاز کرد و در نمایشهای کارگردانان شاخصی چون بهرام بیضایی، محمد رحمانیان، علیرضا نادری و … به ایفای نقش پرداخته است.

آثار بهناز جعفری

فیلم‌های سینمایی

سه رخ (۱۳۹۷)
پاسیو (۱۳۹۶)
پرسه در حوالی من (۱۳۹۵)
سمفونی تولد (۱۳۹۵)
به دنیا آمدن (۱۳۹۴)
خشم و هیاهو (۱۳۹۴)
گیتا (۱۳۹۴)
لانتوری (۱۳۹۴)
هفت ماهگی (۱۳۹۴)
خانه دختر (۱۳۹۳)
دلم می‌خواد (۱۳۹۳)
پنج ستاره (۱۳۹۲)
ساکن طبقه وسط (۱۳۹۲)
ابرهای ارغوانی (۱۳۹۰)
تلفن همراه رئیس جمهور (۱۳۹۰)
جیب‌بر خیابان جنوبی (۱۳۹۰)
مادر پاییزی (۱۳۹۰)
یک خانواده محترم (۱۳۹۰)
ترانه کوچک من (۱۳۸۸)
حوالی اتوبان (۱۳۸۷)
زمانی برای دوست داشتن (۱۳۸۶)
از دور دست (رامین محسنی، ۱۳۸۴)
باغ‌های کندلوس (ایرج کریمی، ۱۳۸۳)
بیدار شو آرزو (کیانوش عیاری، ۱۳۸۲)
نگاه (سپیده فارسی، ۱۳۸۳)
چند تار مو (ایرج کریمی، ۱۳۸۲)
تهران ساعت ۷ صبح (امیرشهاب رضویان، ۱۳۸۱)
غوغا (سعید سهیلی، ۱۳۸۱)
خانه‌ای روی آب (بهمن فرمان‌آرا، ۱۳۸۰)
نگین (اصغر هاشمی، ۱۳۸۰)
آب و آتش (فریدون جیرانی، ۱۳۷۹)
مسافر ری (داود میرباقری، ۱۳۷۹)
جام جان (فیلم کوتاه، فقط گفتار متن، ۱۳۷۹)
کاپوچینو (فیلم کوتاه – فریدون جیرانی، ۱۳۷۸)
تخته سیاه (سمیرا مخملباف، ۱۳۷۸)
عشق طاهر (محمدعلی نجفی، ۱۳۷۸)
تنها در تهران (فیلم کوتاه، ۱۳۷۷)
سینما سینماست (سید ضیاءالدین دری، ۱۳۷۵)
حریف دل (عبدالرضا گنجی، ۱۳۷۵)
روسری آبی (رخشان بنی اعتماد، ۱۳۷۳)
جاده عشق (رجب محمدین، ۱۳۷۲)
ده به علاوه چهار (مانیا اکبری، ۱۳۸۶)

مجموعه‌های تلویزیونی

بچه مهندس (علی غفاری – ۱۳۹۷)
نفس (جلیل سامان – ۱۳۹۶)
زیر پای مادر (بهرنگ توفیقی – ۱۳۹۶)[۱۲][۱۳]
چرخ فلک (عزیزالله حمیدنژاد، بهرام عظیم‌پور و احسان عبدی‌پور – ۱۳۹۵)
دندون طلا (داوود میر باقری – ۱۳۹۴)
همه چیز آنجاست (شهرام شاه حسینی – ۱۳۹۳)
آب پریا (مرضیه برومند – ۱۳۹۲)
یادآوری (حجت قاسم‌زاده اصل – ۱۳۹۲)
عبور از پاییز (مسعود شاه محمدی – ۱۳۸۸)
مختارنامه (داود میرباقری – ۱۳۸۷)
بیداری (بهرام عظیم پور – ۱۳۸۶)
کلانتر ۳ (محسن شاه‌محمدی – ۱۳۸۰)
دوران سرکشی (کمال تبریزی – ۸۰ / ۱۳۷۹)
خاک سرخ (ابراهیم حاتمی‌کیا – ۱۳۷۹)
عید آن سال‌ها (سعید ابراهیمی‌فر – ۱۳۷۸)
بگذار آفتاب برآید (حسین مختاری – ۱۳۷۸/۱۳۷۷)
زمان شوریدگی[۱۴] (محمدعلی نجفی – ۱۳۷۸)
غبار نور (محمدرضا اصلانی – ۱۳۷۵)

تئاتر

اتاق ورونیکا (رضا ثروتی، ۱۳۹۴)[۱۵]
برنارد مرده است (علی سرابی، ۱۳۹۴)[۱۶]
مرداب روی بام (رضا گوران، ۱۳۹۴)[۱۷]
مردی برای تمام فصول (بهمن فرمان آرا، ۱۳۹۳)[۱۸]
ننه دلاور و فرزندان او (زهرا خیالی صبری، ۱۳۹۳)[۱۹]
شام با دوستان (آیدا کیخایی، ۱۳۹۲)[۲۰]
کانگورو (نادر برهانی مرند، ۱۳۹۱)
مشروطه بانو (حسین کیانی، ۱۳۹۰)
آقای اشمیت کیه؟ (داود رشیدی، ۱۳۹۰)
نورا (علیرضا کوشک جلالی، ۱۳۸۹)
داستان یک پلکان (رضا گوران، ۱۳۸۹)
عشق لرزه (سهراب سلیمی، ۱۳۸۹)
کوکوی کبوتران حرم (علیرضا نادری، ۱۳۸۷)
آنتیگونه در نیویورک (هما روستا، ۱۳۸۶)
عشقه (محمد رحمانیان، ۱۳۸۶)
گوشه‌نشینان آلتونا (مریم معترف، ۱۳۸۵)
بدون خداحافظی (کتایون فیض مرندی، ۱۳۸۵)
آرامش از نوعی دیگر (شبنم فرشادجو، ۱۳۸۵)
اسب‌ها (محمد رحمانیان، ۱۳۸۳)
مرغ دریایی من یا چخوف صاد (محمد رحمانیان، ۱۳۸۳)
شب هزار و یکم (بهرام بیضایی، ۱۳۸۱)
روز رستاخیز (فرهاد مهندس‌پور، ۱۳۷۸)
دندون طلا (داود میرباقری، ۱۳۷۶)
همزاد (امیر دژاکام، ۱۳۷۵)
نی لبک و بهمن (فرهاد مهندس‌پور، ۱۳۷۵)
سلطان مار (گلاب آدینه، ۱۳۷۲)

عکسهای بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بهناز جعفری

بیماری ام اس بهناز جعفری

بهناز جعفری در اینستاگرام نوشت: «بهناز جعفری هم به بیماری آتنه فقیه‌نصیری دچار شد؛ وقتی این تیتر را در فضای مجازی خواندم دلم خواست با صدای بلند فریاد بزنم : بیماری آتنه فقیه نصیری یا من یا همۀ ما اسم دارد : «ام اس» مخفف مولتیپل اسکلروزیس است که قطعا خاطر هیچکداممان به خوبی نمی‌ماند؛ اسم قلمبه سلمبه‌ای است و احتمالا در تکرار چند باره‌اش زبانمان می‌گیرد و شاید اسباب خندۀ خود و اطرافیانمان شویم. حالا که این قصه قرار است به نام بیماری آتنه فقیه نصیری یا بیماری بهناز جعفری یادمان بیاندازد چیست و چه شکلی است و از کجا می‌آید و چه می‌کند، وظیفه ی خود می‌دانم ضمن الصاق نامم به این بیماری، بدین وسیله نکات مهم، صمیمانه و کمی شخصی را خدمت شما سروران، عزیزان، دوستداران، طرفداران و خدایی ناکرده حاشیه‌سازان اعلام کنم و آن اینکه لطفا بنده را به غیر از شکل و شمایلی که پیش از این می‌شناختید و به خاطر می‌آوردید جور دیگری تصور نکنید. نه شاخ درآورده‌ام، نه کج شده‌ام و نه عجیب و نه غریب، من هم مثل خیلی های دیگر زندگی می‌کنم، شاید فقط کمی زودتر خسته شوم. من همچنان با پاهای خودم از پله‌ها بالا و پایین می‌روم ولی با هر قدم و هر نفس خدا را شکر می‌کنم و از این ابتلا و آگاهی از خدا سپاسگزارم.

بهناز جعفری و خبرنگاران در سال ۹۶

برخورد تند وی با خبرنگاران در نشست خبری سریال «زیرپای مادر» در تاریخ بیست و چهارم خرداد نود و شش، حواشی زیادی برایش به همراه داشت. پس از این برخورد هنرمندانی مانند مهراب قاسمخانی و رامبد جوان از بهناز جعفری حمایت کردند و گفتند که این استعداد یک بازیگر است که او را تبدیل به ستاره می‌کند، نه روزنامه‌نگاران. از آن سو تعدادی از منتقدان فرهنگی به فرهنگ شهرت و شیوه مشهور شدن چهره‌ها و دخالت آن‌ها در برخی مسائل فرهنگی و حتی سیاسی اعتراض کردند. البته وی در روز خبرنگار امسال از خبرنگار فوق دلجویی و با وی آشتی کرد.

نظرات