بیماری اوتیسم چیست و چگونگی تشخیص این بیماری

بیماری اوتیسم چیست و چگونگی تشخیص این بیماری

در این مطلب با بیماری اوتیسم آشنا شوید و در باره این بیماری بیشتر بدانید

بیماری اوتیسم یا درخودماندگی چیست؟

اوتیسم Autism نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی ، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود . علائم بیماری اوتیسم در سال های اول عمر بروز می كندو علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد.

 

کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.
علت واقعی این بیماری هنوز مشخص نیست، اما مطالعاتی در رابطه با دلیل بروز این بیماری در حال انجام است.
علایم و نشانه های اوتیسم بیشتر اوقات قبل از سن ۳ سالگی شروع به ظهور می کنند. در اوایل والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه می‌شوند که کودکشان شروع به بیماری اوتیسمصحبت کردن نکرده و مانند سایر کودکان هم سنش رفتار نمی کند. اما اینکه کودک مانند سایر کودکان و در سن آنها شروع به صحبت کرده و بعد مهارت های کلامی خود را از دست دهد، نیز ممکن می باشد.

علائم تشخیص بیماری اوتیسم :

اختلال رفتارهای حرکتی :

اغلب موارد اوتیسم بین ۳ الی ۴ سالگی با ظهور بیشتر علایم مشخص می شود، تاکید کرد:مهمترین چراغ قرمز بروز این عارضه، نحوه برخورد غیر معمول کودک خردسال با اسباب بازی هایش است.
کودک اوتیسمی همانند سایر همسالانش با اسباب بازی هایش به معنای واقعی بازی نمی کند و فقط عاشق ایجاد نوعی حرکت چرخشی در آنها است؛ برای مثال وی می تواند ساعت ها با لذتی خاص به جریان چرخش لباس در لباسشویی و چرخیدن عقربه های ساعت خیره شود و هر شیء را که به دستش می رسد حتی عروسک هایش را هم می چرخاند.

اختلال ارتباطی :

تأخیر یا فقدان کامل تحوّل زبان گفتاری (بدون آنکه با کوشش برای جبران آن از طریق شیوه‌های دیگر مانند حرکت یا حالت‌های چهره، همراه باشد).
در افرادی که به قدر کافی از گفتار متناسب برخوردارند، اختلال بارز در آغاز یا حفظ جریان محاوره با دیگری.
استفاده قالبی و تکراری از زبان یا وجود زبان غیرمعمولی.
فقدان بازی‌های تخیّلی (وانمود کردن) متنوّع و ارتجالی یا بازی‌های تقلیدی اجتماعی متناسب با سطح تحوّل.

ناتوانی در یادگیری :

نادر است و این در مواردی رخ می دهد که به بچه یک چیز را یاد می دهیم و آن بچه در ۱۰ سالگی آن را از یاد می برد.

عدم پاسخ به اطلاعات احساسی :

از صدای بلند، وحشت زده نمی شوند.
حواس بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی و لامسه کمی دارند.
ممکن است از صدای معمولی، خوش شان نیاید و دستان شان را بر گوش خود بگذارند.
ممکن است تنها بمانند، زیرا خیلی دست پاچه می شوند.
یک سطح صاف را خارش می دهند و اشیا را لیس می زنند.
به درد، خیلی زیاد و یا خیلی کم واکنش نشان می دهند.
ممکن است یک جمله را چندین بار تکرار کنند.
منظور گوینده را به سختی می فهمند.
نمی توانند درک کنند که گوینده حرف خنده دار می زند و یا سرزنش کننده.
ممکن است حرف نزنند و یا خیلی کم حرف بزنند.
خطر را حس نمی کنند.

 

مشکلات ارتباطی این بیماران شامل:

نمی توانند صحبت راشروع کنند، و یا توانایی ادامه بحث را ندارند.
ارتباط، با حرکات دست به جای استفاده از لغات صورت می گیرد.
رشد زبان و تکلم به کندی صورت می گیرد و یا اصلا صورت نمی گیرد.
عدم دقت در دیدن اشیا
به جای لغت “من” از “تو” استغاده می کند، برای مثال به جای آن که بگوید من آب می خواهم، می گوید” تو آب می خواهی.
عدم توجه به اشیا (در ۱۴ ماهگی مشخص می شود)
کلمات و یا جملات را تکرار می کنند.
بدون احساس حرف می زنند.

درمان بیماری اوتیسم :

هرچند درمان کاملی برای بیماری اوتیسم وجود ندارد، ترکیبی از درمان های خانگی و مدرسه‌ای می تواند به درمان این بیماری کمک نماید. هدف درمان افزایش عملکرد کودک با کاهش شدت بیماری می باشد. پزشک کودکتان بسته به مشکل و شدت آن یکی از درمان های زیر و یا ترکیبی از آنها را پیشنهاد می کند.

درمان های رفتاری و ارتباطی
درمان های آموزش
درمان های خانوادگی
درمان دارویی

دلایل ایجاد بیماری اوتیسم :

علت واقعی این بیماری هنوز مشخص نیست، اما مطالعاتی در رابطه با دلیل بروز این بیماری در حال انجام است.
مشکلات ژنتیکی : به نظر می‌رسد چندین ژن متفاوت در اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم دخیل هستند. اوتیسم در کودکان می‌تواند با یک اختلال ژنتیکی از قبیل سندرم رت یا سندرم ایکس شکننده در ارتباط باشد. برای دیگران تغییرات ژنتیکی ممکن است کودک را بیشتر مستعد اوتیسم کند یا عوامل خطر محیطی ایجاد کند.
دیگر علت های این بیماری ( که هنوز به اثبات نرسیده) شامل: رژیم غذایی ، تغییرات مجرای گوارشی ، مسمومیت با جیوه ، عدم استفاده از ویتامین ها و املاح.
ارتباطی بین واکسینه کردن و اوتیسم وجود ندارد : بسیاری از والدین نگران این موضوع هستند که برخی واکسن ها برای کودک شان خطرآفرین است.
دانشگاه امراض کودکان در آمریکا اعلام کردند که هیچ نوع واکسن و یا ترکیبات واکسنی مسئول ایجاد بیماری اوتیسم نیستند. آنها گفتند که فواید واکسن زدن خیلی بیشتر از خطرات احتمالی آن است.

تذکر :

در صورت تشخیص دیر هنگام و پیشرفت بیماری دیگر امیدی به کنترل و درمان آن نبوده و تنها راهکار فقط ایجاد شرایط مراقبتی تخصصی و قوی آن هم صرفا برای ادامه حیات فرد مبتلا است؛ زیرا یک مبتلا به اوتیسم حتی قادر به برقراری ارتباط با اجتماع نیست.