بیوگرافی و عکس های مجید پتکی بازیگر

بیوگرافی مجید پتکی

مجید پتکی متولد ۲۵ شهریور ۱۳۵۳ رشت، محله چماسرا است. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی و متوسطه را در رشت به اتمام رسانده و تحصیلات دانشگاهی را در دانشکده شهید رجایی لاهیجان تمام کرده است.

پدر او اصالتا رشتی و مادرش تالشی است. مجید پتکی از طرف پدرش نسبت فامیلی دوری با پژمان بازغی دارد. پژمان بازغی در نوزده مرداد ماه هزار و سیصد و پنجاه و چهار در تهران متولد شد. مجید پتکی و پژمان بازغی دوران تحصیلی دبیرستان و دانشگاهشان را در لاهیجان باهم بوده اند. پژمان بازغی و مجید پتکی با هم همسن هستند و تنها پژمان بازغی یک ماه از مجید پتکی بزرگتر است.

همسر مجید پتکی

ایشان متاهل هستند و دارای یک فرزند پسر.

فیلم شناسی مجید پتکی

«مجید پتکی» در آثاری همچون «گذر از مه»، «زندگی از نو»، «کوبار»، « سریال آرماندو »، «پایان رویاها»، «لرد»، «زمانی دیگر»، «قول»، «سکوت رعنا» به عنوان «بازیگر» حضور داشته است.

مصاحبه با مجید پتکی

لطفا از خودتان بگوید از کجا شروع کردید و از چه سالی وارد عرصه هنر شدید؟

شروع فعالیتم به دوران ابتدایی و تحصیلات راهنمایی و دبیرستان بر می گردد ؛پس از آن به خدمت مقدس سربازی رفتم و با رفتن به سربازی دوسال در کارم وقفه افتاد ،دبیرستان شهید بهشتی آمفی تئاتر خوبی داشت و من در آن زمان با نمایش جاسوس صفر به کارگردانی و نویسندگی بهرام عشقی به روی صحنه رفتم و این دومین حضور من در صحنه تئاتر بود ،یادم می آید در زمان کودکی ما مجله کیهان بچه ها چاپ می شد ، در دوران راهنمایی نمایشی به نام صدام در دام را کار کردم ،به خاطر دارم در هر سه سال راهنمایی در حیاط مدرسه پناهگاه زده بودند ،ما نیز همان پناهگاه را لوکیشن کردیم.

سال ۷۵ از خدمت سربازی برگشتم و در سال ۷۶ در رشته کامپیوتر وارد دانشکده فنی شدم ولی قبل از هرچیز در دانشگاه سراغ آمفی تئاتر را گرفتم و در دانشگاه بر روی سبکهای آئینی سنتی و سیاه بازی کار کردم، می توان گفت در آن روزها این سبک را در گیلان زنده کردیم و در دانشگاه نمایشهای مبارک و حاکم مریض، حاجی و طلبکار و عتیقه را بر روی صحنه بردیم .

درباره فعالیتهای خود در تلویزیون برای مخاطبان توضیحاتی را ارائه دهید؟

ابتدا تلویزیون گیلان تنها برای جمعه ها برنامه داشت تا اینکه هر روزه شد و من برای تولید برنامه به تلویزیون دعوت شدم در ابتدای کارم یک برنامه روتین شبانه به نام روز شمار زندگی به نویسندگی و کارگردانی فرهاد پاک سرشت کار کردم و از سال ۸۰ و ۸۱ مدام با تلویزیون کار کردم و چندین تله فیلم کار کردم و سریال «فردای روشن» اولین سریال بلندی بود که برای شبکه باران کار کردم و از شبکه دو نیز پخش شد ،سپس برای شبکه سه از تولید مراکز استانها «آواز چیکا» را به کارگردانی آقای معینی و تهیه کنندگی خانم صوفی برای شبکه یک کار کردم و به دنبال آن سریال «آواز مه» به نویسندگی و کارگردانی لیالستانی کار کردم و نیز مجموعه تلویزیونی راه شب رو به کارگردانی داریوش فرهنگ و برای جشنواره فجر در سال ۸۸ کار داشتم و سینمایی به نام نقطه صفر به نویسندگی و کارگردانی امیر قاسم رازی را کار کردم.

برای شبکه یک «گذر از رنجها» به نویسندگی و کارگردانی فریدون حسن پور و نیز سه کار تله فیلم با محمد علی طالبی کار کردم که از شبکه یک پخش شد.

«یک روز سرد »و «قول »که در جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان شرکت داشت و اخیرا فیلمی را با محمد علی طالبی به نام «پایان رویایی» کار کردم که اکران نشده است.

مشکلات نمایش گیلان چه چیزهایی هستند؟

مشکلات نمایش همیشه بوده است آنطور که ما از پیشکسوتان می پرسیم و می شنویم عدم توجه به مقوله تئاتر از قبل از انقلاب هم بوده است ،امروز فضا عوض شده است البته توجه خاصی نمی شود و باید نگاه خاص و ویژه به نمایش شود.

در تمام همایشها و مراسم ها که عموم حضور دارند آیتم نمایش است که گل سرسبد خواهد بود و گاهی مسئولان انتظار دارند مجری برنامه همایشها یک مجری بازیگر باشد ،کمدی ایستاده ( استندآپ کمدی) چیزی است که در بسیاری از همایشها شاهد آن هستیم ،اینکه یک زندگی را روی صحنه بیاوریم کار ساده ای نیست اگر توجه شود تئاتر و نمایش جایگاه بزرگی در دل مردم خواهد داشت.

چه پیشنهادی برای ارتقای جایگاه تئاتر گیلان دارید؟

باید به مسائل مادی در تئاتر جایگاه نوینی ببخشیم و توجه کنیم ،آمفی تئاترها در سازمانهای مختلف خاک می خورند مگر اینکه سازمانی برای همایشهای اداری از آنها استفاده کنند ؛به این سالنهای همایش می شود جان دوباره بخشید ،کارکنان را عادت دهیم که تئاتر ببینند.

اگر قرار است اتفاقی برای تئاتر و نمایش استان روی دهد دوست دارید آن اتفاق چه چیزی باشد؟

بسیاری از افرادی که در جشنواره ها شرکت کردند هنوز بودجه ای دریافت نکرده اند و تنها مبلغی دریافت کرده اند، کارگردانی که تنها حرفه آن تئاتر است و صرفا از طریق تئاتر زندگی می کند، باید تامین شود، این تاسف بار است که تئاتر هنوز به عنوان حرفه شناخته نشده است، ما هنوز دنبال این هستیم که سالنهای تئاتر را به بخش خصوصی واگذار کنیم و هیچ بودجه ای به بچه های تئاتر داده نمی شود و به حرفه ای ها بها داده نمی شود .

باید کسانی که شغلشان تنها تئاتر است شناسایی شوند و در اولویت فعالیتهای تئاتر باشند و برای تولید اثر سالن اختصاص داده شود و به هنرمندان بودجه داده شود تا توان کار داشته باشند و کارگردانان دلگرم باشند و کار کنند.

در تهران به بازیگران حقوق ثابت داده می شود و اسپانسر به فراخور کارشان و کیفیت بازی بازیگر به وی حقوق می دهند و باید حرفه ای ها در اولویت بودجه قرار گیرند.

دوست دارید با کدام کارگردان ها کار کنید؟

در حوزه سینما دوست دارم با آقای فخیم زاده کار کنم؛ آقای سیروس مقدم نیز از کارگردانهای مورد علاقه من است و با آقای حسن پور هم که کار کردم و آموخته های این کار را در بازی های بعدی به کار می گیرم.

وقتی یک کارگردان به یک بازیگر اعتماد می کند تا در برابر بازیگران حرفه ای کار کند برای بازیگر مانند یک کلاس است.

بازی در چه ژانری را ترجیح می دهید؟

کار جدی را دوست دارم و از کار جدی لذت می برم.

بعضی اوقات صحبت یک مسئول، هنرمند را بسیار به زندگی امیدوار می کند، وقتی می فهمد وعده برای دلخوش کردن بوده دلسرد و سرخورده می شود.

چه چیزی ذهن شما را مشغول می کند؟

من سالهای سال است این مشغولیت ذهنی را داشته ام که این کار تمام شد حالا کار بعدی … من در این ۲۲ سال به سمت کار دیگری می رفتم هم اکنون در آن کار استاد بودم ، بدون وقفه بیش از ۲۰ سال برای تئاتر و برای فرهنگ و ارشاد اسلامی در تمامی شهرستانها کار کردم از زمان آغاز سیمای گیلان با تلویزیون هستم و با رادیو در نمایشنامه ها حضور داشتم ولی هنوز حق الزحمه ای هستم و بیست سال فعالیت نتیجه اش نباید این باشد.

دوست دارید این مصاحبه با چه متنی به پایان برسد؟

دلمان می خواهد مسئولان به هنر و نمایش رسیدگی کنند سراغشان که می رویم احترام متقابل وجود دارد ،عزت و حرمت هنر را حفظ می کنند و بیان می کنند ولی عزت و احترام برای ما ،شغل و در آمد نمی شود ،امیدوارم هیچ هنرمندی شرمنده همسر و فرزندانش نشود.