بیوگرافی و عکسهای حمیدرضا پگاه بازیگر و همسرش
بیوگرافی و عکسهای حمیدرضا پگاه بازیگر و همسرش
بیوگرافی حمیدرضا پگاه
حمیدرضا پگاه یکی از بازیگران خوب و خوش نام سینما و تلویزیون ایران است , وی متولد ۱۱ دی ماه سال ۱۳۵۰ در تهران است , سه خواهر و یک برادر دارد و خود فرزند دوم خانواده است. وی فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۷۲ با بازی در مجموعه ضلع ششم به کارگردانی مسعود فروتن آغاز کرد.
همسر حمیدرضا پگاه
همسرش نغمه نادری کارگردان تئاتر است. او صاحب یک فرزند به نام حنا پگاه است.
شروع فعالیت حمیدرضا پگاه
وی فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۷۲ با بازی در سریال ضلع ششم به کارگردانی مسعود فروتن آغاز کرد.
وی در تلویزیون با سریال «با من بمان» و سریال «تفنگ سر پر» شناخته شد. با من بمان سریالی است به کارگردانی حمید لبخنده که در سال ۱۳۸۰ به سفارش شبکه ۳ سیما ساخته شد؛ و در سال ۱۳۸۱ به روی آنتن رفت. در این سریال بازیگرانی مانند یکتا ناصر، افسانه بایگان، سام درخشانی ایفای نقش کردند.
تفنگ سر پر داستان مرد جوانی به نام غیبیش (با بازی حمیدرضا پگاه) است که در زمان جنگ جهانی اول زندگی می‌کند. در این دوران به دلیل خودکامگی خان‌ها، حکام محلی، رجال درباری، شاهزادگان قاجار و بیگانگان اشغالگر، روزگار مردم به‌سختی و تیرگی می‌گذرد. این سریال در فاصله سال‌های ۱۳۷۷ الی ۱۳۸۱ در گروه فیلم و سریال شبکه یک سیمای جمهوری اسلامی ایران به کارگردانی امرالله احمدجو ساخته شد و در سال ۱۳۸۱ پخش گردید. حمیدرضا پگاه دارای صدای خوبی است و چندین دفعه به او پیشنهاد مجری‌گری شده است که وی مخالفت کرده است.
محبوبیت حمیدرضا پگاه
حضور وی در سریال آخرین گناه ساخته حسین سهیلی زاده در سال ۱۳۸۵ برای وی آرمغان شهرت داشت، سریال حیرانی و آوای باران نیر محبوبت وی در بین مردم را بیشتر کرد
فیلم‌های سینمایی حمیدرضا پگاه
این زن حرف نمی‌زند (احمد امینی، ۱۳۸۱)
عاشق مترسک (مهدی نوربخش، ۱۳۸۲)
چند تار مو (ایرج کریمی، ۱۳۸۲)
مواجهه (سعید ابراهیمی‌فر، ۱۳۸۳)
شبانه (امید بنکدار و کیوان علیمحمدی، ۱۳۸۳)
صحنه جرم، ورود ممنوع! (ابراهیم شیبانی، ۱۳۸۴)
پرونده هاوانا (علیرضا رئیسیان، ۱۳۸۴)
جای او دیگر خالی نیست (مهرداد خوشبخت، ۱۳۸۴)
شبانه‌روز (امید بنکدار و کیوان علیمحمدی، ۱۳۸۷)
برخورد خیلی نزدیک (اسماعیل میهن‌دوست، ۱۳۸۷)
قلاده‌های طلا (ابوالقاسم طالبی، ۱۳۹۰)
یکی می‌خواد باهات حرف بزنه(منوچهر هادی، ۱۳۹۰)
فرزند خوانده (وحید نیکخواه آزاد، ۱۳۹۰)
ساعت یک نیمه شب (شاهین باباپور، ۱۳۹۱)
گیلدا (کیوان علیمحمدی و امید بنکدار، ۱۳۹۵)
رقص پا (مزدک میرعابدینی، ۱۳۹۵)
فیلم‌های تلویزیونی حمیدرضا پگاه
پیش‌پرده[۱] (بیژن صمصامی و رضا حامدی‌خواه، ۱۳۸۲)
چکمه‌های استاین (بیژن صمصامی و رضا حامدی، ۱۳۸۲)
ازشنبه تا پنج‌شنبه (حجت قاسم‌زاده اصل، ۱۳۸۴)
جای او دیگر خالی نیست(مهرداد خوشبخت، ۱۳۸۴)
همیشه مادر (شاهد احمدلو، ۱۳۸۵)
زائر (مسعود آبپرور، ۱۳۸۶)
نامادری (اصغر نعیمی، ۱۳۸۶)
گامی در تاریکی (آرش معیریان، ۱۳۸۶)
زهر و پادزهر (آرش معیریان، ۱۳۸۶)
این پرونده مختومه نیست (مهرداد خوشبخت، ۱۳۸۶)
نیرنگ (مهرداد خوشبخت، ۱۳۸۷)
مرد زیبا (بهمن زرین پور، ۱۳۸۷)
انتقال (علیرضا بذرافشان، ۱۳۸۷)
من و شیطان (علیرضا طالب‌زاده، ۱۳۸۷)
عملیات پایتخت (محمدرضا آهنج، ۱۳۸۸)
حباب (بیژن شکرریز، ۱۳۸۸)
مهر بی‌پایان (محسن منشی‌زاده، ۱۳۸۸)
سایه‌های بلند گناه (شهرام شاه‌حسینی، ۱۳۸۸)
مادرانه (محمدعلی سعیدی، ۱۳۸۸)
بدل (مسعود آبپرور، ۱۳۸۸)
هشت (محمد رسولی، ۱۳۸۸)
دو روز در جاده (شاهین باباپور، ۱۳۸۹)
دو راهی (شاهین باباپور، ۱۳۹۰)
حرفه‌ای (فلورا سام، ۱۳۹۰)
ساعت صفر(محمد آهنگرانی، ۱۳۹۳)
مجموعه‌های تلویزیونی حمیدرضا پگاه
ضلع ششم (مسعود فروتن، ۱۳۷۲)
به سوی زندگی (مسعود فروتن، ۱۳۷۴)
شن‌های کف رودخانه (یوسف سیدمهدوی، ۱۳۷۶)
تفنگ سرپر (امرالله احمدجو، ۱۳۸۰)
با من بمان[۲] (حمید لبخنده، ۱۳۸۰)
شبی از شب‌ها (رضا کریمی، ۱۳۸۱)
آخرین گناه (حسین سهیلی‌زاده، ۱۳۸۵)
تا رهایی (حسین تبریزی، ۱۳۸۸)
یک روز قبل (صادق کرمیار، ۱۳۸۹)
پیدا و پنهان (چراغ هارا خاموش می‌کنم) (شهرام شاه حسینی، ۱۳۹۰)
حیرانی (کیوان علیمحمدی و امید بنکدار، ۱۳۹۰)
نیلی تراز مهتاب (محسن یوسفی، ۱۳۹۲)
آوای باران (حسین سهیلی زاده، ۱۳۹۲)
زاویه هفتم (محمود معظمی، ۱۳۹۳)
عاشقانه (مجموعه تلویزیونی) (منوچهر هادی، ۱۳۹۵)
گیله وا (اردلان عاشوری، ۱۳۹۶)
هست و نیست (حسین سهیلی زاده ۱۳۹۶)
عکسهای حمیدرضا پگاه
مصاحبه حمیدرضا پگاه
ورزش حرفه ای
سوارکاري را خوب بلدم و در چند کار تاريخی خوب توانستم از اين توانايی ام استفاده کنم مواقعی که سر کار نباشم، برای شنا به استخر می روم.
اگر بازیگر نبودید دوست داشتید چه کاره می‌شدید؟
من فوتبال را خیلی دوست دارم.
دوست داشتید چه نقشی را بازی کنید که بازی نکرده‌اید؟
نقشی که در حال حاضر ذهن من را درگیر کرده و فکر می‌کنم که همه جور ویژگی در فیلم‌هایش دیده می‌شود جیمز باند است.
آیا بوده بعد از سال‌ها از نحوه بازیتان خجالت بکشید؟
در مورد یک سری از فیلم‌ها احساس می‌کنم که خوب بازی نکردم.
در بازیگری الگوی خاصی داشتید؟
الگوی خاصی نداشتم. من با آدم‌های زیادی کار کردم که اولین کار من با مجید مظفری بود و شانس داشتم با خسرو شکیبایی در سریال «تفنگ سرپر» کار کنم و از همه آن‌ها کار را یاد گرفتم و از این همکاری‌ها خیلی خوشحال هستم.
به نظر شما دستمزد بازیگران منصفانه است؟
نه. اندازه و شکل پرداخت آن منصفانه نیست.
برخی‌ها درباره دستمزد بازیگران جدید اعتراض دارند، این اعتراض ها چقدر بجاست؟
بازیگر در مورد دستمزد پیشنهادش را می‌دهد و آن طرف مقابل هم می‌تواند قبول نکند، هیچکس را به هیچ پرداختی مجبور نکرده‌اند و من اصلا معنی این موضوع را نمی‌فهمم.
آیا پول بازیگران از پارو بالا می‌رود؟
از قاشق هم به زور بالا می‌رود.
برخی عنوان می‌کنند که مانکن‌های خوشچهره جای بازیگران واقعی را گرفته‌اند نظر شما چیست؟
به نظر من این اصلا چیز جدیدی نیست و همیشه یکی از فاکتورهای اصلی بوده و از این به بعد هم خواهد بود. باید ببینیم آن‌هایی که از این مورد استفاده می‌کنند علتش چیست، باید از کارگردان پرسید که چرا در این فیلم از فلانی استفاده کردید.
رابطه چهره با سینما چیست؟
خیلی مهم است. من بیشتر از خوش چهره بودن متناسب بودن چهره برای نقش را می‌دانم. به نظر من باید زیبایی شناسی درست باشد.
چرا زندگی شخصی تعداد قابل توجهی از بازیگران دچار مشکل می‌شود؟
چون بیشتر در معرض دید هستند، شما ببینید چند درصد طلاق‌ها شغلشان بازیگری است.
چرا اکثر فیلم‌های هالیوود به عنوان معتبرترین سینما جهان حداقل یک صحنه سکس دارد؟
به هر حال آن‌ها این نیاز را برای سینما احساس کردند. آدم‌ها بر اساس نیازشان فیلم می‌سازند.
یکی از بازیگران گفته بود که اگر سکس و خشونت را از سینما بگیریم چیزی از آن باقی نمی‌ماند، نظر شما چیست؟
در سینمای ایران از این چیزها نداریم، البته خیلی هم در دنیا مطرح است و من فکر نمی‌کنم به این شکل باشد.
اگر یک میلیارد پول داشتید آن چه می‌کردید؟
سعی میکردم برای خودم یک شغل دست و پا کنم.
نظرات