بیوگرافی و عکسهای ابوالحسن تهامی نژاد دوبلور داماد سیمین بهبهانی

بیوگرافی و عکسهای ابوالحسن تهامی نژاد دوبلور

در این مطلب از مجله اینترنتی حرف تازه بیوگرافی و عکسهای ابوالحسن تهامی نژاد دوبلور معروف ایرانی را قرار داده ایم که در ادامه مطلب میتوانید ملاحظه کنید

بیوگرافی ابوالحسن تهامی نژاد :

سید ابوالحسن تهامی نژاد در ۱۳ مرداد سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شده است. در مدرسه دارالفنون تحصیل، و از سال ۱۳۳۷ فعالیت خود در زمینه ی دوبله فارسی را آغاز کرده است.

وی داماد سیمین بهبهانی، شاعر معاصر ایرانی است. وی مسلط به زبان انگلیسی و مترجم بسیاری از فیلم‌ها بوده است.

گوینده حرفه‌ای آنونس که برای نخستین بار آنونس گویی را به صورت هنری و حرفه‌ای، با ادبیات ویژه مرسوم کرد.
روزنامه‌نگار و منتقد دوبله فیلم و اولین کسی که نقد دوبله را به صورت جدی در مطبوعات آغاز کرد.

همسر ابوالحسن تهامی نژاد

همسر ابوالحسن تهامی‌نژاد خانم دکتر امید بهبهانی “زبانشناس و پژوهشگر پژوهشگاه علوم انسانی” و دختر سیمین بهبهانی شاعر معاصر و معروف ایرانی است

زندگی کاری ابوالحسن تهامی نژاد

از سال ۱۳۳۷ فعالیت خود در زمینه ی دوبله فارسی را آغاز کرد به دلیل قابلیت های منحصر به فردش خیلی زود به مقام مدیریت دوبلاژ رسیده. در همان سالهای اول با دوبله فیلم رومئو و ژولیت (۱۹۳۶) به کارگردانی جرج کیوکر توانایی بی حد و حصرش را در دست و پنجه نرم کردن با کلام فاخر را از خود نشان داد. فیلمی که در همان سالها توجه همگان را به این «پدیده»ی دوبله فارسی جلب کرده است.

از میانه ی دهه ی ۱۳۴۰ دوران درخشان فعالیت تهامی در دوبله فارسی آغاز می شود. در آن سالها او جواهری پرستیدنی را به تاریخ دوبله ی فارسی تقدیم می کند. گوهری که متأسفانه هنوز هم برای نسل جدید ناشناخته باقی مانده: خداحافظ چارلی (۱۹۶۴) به کارگردانی وینسنت مینه لی. یکی از بهترینِ بهترین ها در تاریخ دوبله فارسی. چارلی توسط والتر ماتائو (در نقش یک تهیه کننده ی بانفوذ و دن ژوان صفت) کشته می شود. بعد روح او در کالبد دبی رینولدزِ جذاب حلول می کند و سر وقت صمیمی ترین دوستِ چارلی با بازی تونی کرتیس، و ماتائوی دن ژوان می رود.

کمدی بی نهایت جذابی بر اساس نوشته ی جرج اکسلراد که در حد غیرقابل وصفی از معروفترین اقتباس سینمایی از آثار او (خارش هفت ساله بیلی وایلدر) فراتر می رود. تاجی احمدی به جای دبی رینولدز و منصور غزنوی به جای تونی کرتیس نقش گفته اند. اما خود تهامی که مدیر دوبلاژ هم بوده با مهارتی جادویی جای ماتائو سخن گفته. او کلامی سحرآمیز را وارد گویش این نقش می کند. ماتائو در عین حال که کاملاً ادبی سخن می گوید، اما کلامش هم روان و هم کمدی است. «جرج! هیچ می دانی من خوشوقتم که برای گشودن این گره، تو مرا انتخاب کردی؟ چرایی این امر بدین شرح است: الف)برای اینکه من اساساً انسان عاشق پیشه ای هستم. ب)تو دوست منی. ج)من مردی با تدبیرم. د)تا اندازه ای ناپاکم و… ناپاکی ام در این میان عامل اصلی است!»

تهامی در سالهای میانی این دهه، در فیلمهای آوای موسیقی و بانوی زیبای من به مدیریت دوبلاژ علی کسمایی به ترتیب به جای کریستوفر پلامر و رکس هریسون جلوه ای دیگر از توانایی اش را در تاریخ دوبله فارسی عرضه می کند. (و عموماً برای نسل جدید با همین نقش ها شناخته شده است.) در اواخر این دهه با دوبله فیلمهایی مانند دکتر فاستوس، و شیر در زمستان دروازه ای جدید را پیش روی دوبله ی فیلمهای تاریخی می گشاید. و با فیلم چه کسی از ویرجینیاولف می ترسد؟ عملاً تمام تاریخ دوبله فارسی را به هماوردی می طلبد و البته سربلند از این مصاف بیرون می آید.

در اوائل دهه ی ۱۳۵۰ با دوبله ی فیلم ظرف عسل (۱۹۷۴) به کارگردانی جوزف ال منکیه ویتس ثابت می کند هنوز استاد مسلم و بی همتای عرصه ی کلام و لحن در دوبله فارسی خود اوست. و با دوبله ی فیلم راکی (۱۹۷۶) به کارگردانی جان. جی. آویلدسن ثابت می کند همانقدر که بر دوبله آثار فاخر یا پیچیده و عمیق تسلط دارد، می تواند از پسِ فیلمهایی با گویشِ به شدت عامیانه هم برآید. کما اینکه راکی در دوبله فارسی چنان ظرافت های زبانی را داراست که از پسِ گذشت بیش از سی سال هنوز همتا و نمونه ای حتی قابل رقابت با آن دیده نشده است.

از دیگر فیلم های مهمی که او دوبله کرده می توان به شورش در بونتی، کمدین ها، کفش های ماهیگیر، تابستان ۴۲، تعقیب، بانی و کلاید، حماسه ی کیبل هوگ، این گروه خشن، این فرار مرگبار، توپ های سن سباستین، رام کردن زن سرکش، سری فیلم های که لاندابوزانکا در آن بازی کرده (با آن تیپ سازیِ چشمگیر صدا)، معما، بابا غاز، راه نرو بدو، این تماس جادویی، و شب ایگوانا اشاره داشت.

بخش دیگری از فعالیت تهامی به دوبله در حوزه ی فیلمهای ایرانی مربوط می شود. او فیلمهای مهمی همچون رگبار، داش آکل، ستارخان، و بی تا را دوبله کرده. اما در فیلم های ایرانیِ قبل از انقلاب بسیار کم سخن گفته. به اعتقاد من بخش مهمی از محدود بودن فعالیت او در سینمای ایران در دوران قبل از انقلاب، مسلط بودن پسند و سلیقه ی کمتر فرهنگی و متمایل به مسلکِ جاهلی در آن دوران بوده است. طبیعی است تهامی که اصولاً معمار فرهنگ در هنر دوبله فارسی بوده نمی توانسته چندان جایگاهی در آن سینما داشته باشد.

وجه مهم دیگری که در کارنامه ابوالحسن تهامی قابل اشاره است، تحولی است که با حضورش در گویندگی آنونس فیلمها به وجود آورد. بی هیچ تردیدی تاریخ گویندگی آنونس در حوزه ی دوبله ی فارسی به دو دورانِ قبل از او، و پس از او تقسیم می شود. او به گویندگی آنونس طراوت و شوری استثنایی بخشید. تهامی بدون اینکه مانند برخی از گویندگان آنونس از لحن سرد و مرده ای در گویش آنونس استفاده کند، سطح واژگان و فرهنگ را در گویش آنونس ها اعتلا داد. به علاوه جذبه ای استثنایی نیز به آنها بخشید.

ابوالحسن تهامی هنرمندِ «روز» نیست. او هنرمند «تاریخ» است. و تاریخ هر روز بیش از پیش جایگاه او را برای آیندگان بازخواهد گفت. او برخلاف بسیاری از بزرگان دوبله فارسی، جزو نسلی نیست که از طریق استاد علی کسمایی این هنر را آموختند. اگرچه او با بسیاری از بزرگان این حوزه حشر و نشر داشته و از آنها بسیاری ظرافت ها آموخته، اما در یک جمع بندی کلی او را باید استادی «خودآموخته» دانست.هنرمندی که به شکل مستقل و متکی به دانش خود وارد دوبله فارسی شد و به شکلی بی همتا به آن وسعت و اعتلا بخشید.

نمونه ای از صدای وی ابوالحسن تهامی نژاد را در دوبله میتوانید در زیر گوش دهید :

وی درباره نحوه ورودش به کار دوبلاژ میگوید :

-در ابتدا هنرپیشه ی تئاتر بودم. من و چنگیز جلیلوند در سال ۱۳۳۶ وارد «تئاتر تهران» شدیم. در آن زمان دکتر فتح ا… والا که دکترای تئاتر بود، تصمیم داشت در ایران تئاتر جدی درست کند. او می خواست از هنرپیشه های جدید استفاده کند. آگهی داده بود. در آن زمان من کلاس ششم مدرسه ی دارالفنون بودم. آگهی را دیدم و رفتم ثبت نام کردم. به من کاغذی دادند که روی آن شعر و متنی بود و باید برای آزمون آن را از بر می کردیم. من این کار را کردم و در روز موعود امتحان را دادم و قبول شدم. به این ترتیب وارد «تئاتر تهران» شدم و فعالیت هنری من آغاز شد. البته من چهار-پنج سال قبل از آن در کار تئاتر دبیرستانی بودم. به هر حال در زمان فعالیت در تئاتر، هم من و هم جلیلوند شوق خیلی زیادی برای رفتن به سینما داشتیم و فکر می کردیم آستانه ی ورود به سینما می تواند دوبله باشد. آن زمان نصرت ا… وحدت که از آدمهای مهم سینما بود، در تئاتر هم همکار ما بود و گاهی روی سن با هم بازی می کردیم.

از طرفی مرحوم کنعان کیانی که در تئاتر کار گریم را انجام می داد و همکار تئاتری ما بود، در کارِ دوبله هم بود. روزها می رفت دوبله، و عصرها به تئاتر می آمد. من و جلیلوند این را می دانستیم و از ایشان خواهش می کردیم ما را به دوبله ببرند. تا این را می گفتیم، کیانی می پرسید «بیان تان خوب هست؟» بعد از ما امتحان می گرفت. آن روزها دکلماسیون خیلی مد بود. ما برای کیانی متن های مختلف را دکلمه می کردیم. اما او هر بار ایراد می گرفت. تا آنکه یک روز وحدت امتحان گرفتن او از ما را دید و کیانی را به شدت نکوهش کرد که چرا ایراد بیخودی از ما می گیرد! بعد رو کرد به من و جلیلوند و گفت «این می داند اگر وارد کارِ دوبله بشوید دور را ازش می گیرید! خودم با واعظیان صحبت می کنم و شما را می برم “آژیر فیلم”». مدتی گذشت. یک روز وحدت گفت «فردا ساعت ۱۰ صبح “آژیر فیلم”. می دانید کجاست؟» البته که می دانستیم! چون شاید بیست دفعه رفته بودیم و از دور استودیو را نگاه کرده بودیم.

نصرت الله وحدت و تهامی نژاد

از مهمترین آثار گویندگی ابوالحسن تهامی نژاد میتوان به موارد زیر اشاره کرد :

کری گرانت (معما، بابا غاز، دستگیر کردن دزد)
رکس هریسون (بانوی زیبای من، ظرف عسل، دکتر دولیتل)
آلک گینس (دکتر ژیواگو)
سانجیو کومار (شعله)
پیتر اوتول (شب ژنرال‌ها)
آنتونی هاپکینز (شیر در زمستان)
جوزف کاتن (آخرین غروب)
ویتوریو دسیکا (وداع با اسلحه)
جک پالانس (حرفه‌ای‌ها)
امیلیو فرناندز (این گروه خشن)
استروتر مارتین (این گروه خشن، حماسه گیبل هوک)
دیوید وارنر (حماسه کیبل هوک)
کریستوفر پلامر (آوای موسیقی)
مایکل جی. پولارد (بانی و کلاید)
ترنس هیل (پرواز به میامی و دوپلیس زبل دوبله دوم).
بورگس مریدیت (راکی)
لی ماروین (روز بد در بلک راک)
درک جاکوبی و بیلی کریستال (هملت)
دیوید نیون (کازینو رویال)
اکبر زنجانپور (فیلم روز دیدنی ساخته فرزین مهدی‌پور – ۱۳۷۳)
چنگیز وثوقی (فیلم دام ساخته جلال مهربان – ۱۳۷۴ + مدیریت دوبلاژ)